Στους κάμπους των καημών

Στους κάμπους των καημών καλπάζουν όνειρα

Τα μακρυνά..τα σκοτεινά..και τ' άπιαστα

 

Θροϊζουν όρκοι στα κλαδιά και στα παράπονα

Για γυρισμούς...για πίστη...γι' αγάπες που ξεθώριασαν

 

Εδώθε από τη λησμονιά..εκείθε από την πίκρα

 

Μάτια φορούν την προσμονή κατάσαρκα

Κρατούν μαχαίρια και υποσχέσεις

 

Στις άκρες απ' τους στεναγμούς ριγούν οι μνήμες

Χάδια κι απόκρημνες χαρές κι απόκρυφες λαχτάρες

 

Τα λόγια είναι πίδακες κι  αίμα π' αναβλύζει

Ρόδι στο στόμα που σκορπά...κι ανατριχίλα

 

Πόθοι στιλπνοί στα σκοτεινά της θλιψης μονοπάτια

Λιγνοί κι αλαφροπάτητοι ...στάζουνε φως

 

Λεμόνι στη συνείδηση

 

Αθήνα 21.01.2011