Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

«ΌΣΟ ΚΡΑΤΉΣΕΙ Η ΖΩΉ»

Είναι που ένοιωθε τον Θάνατο
από καιρό τώρα
σαν να τον τραβάει από τα πόδια…
τόσο γύρω του τόσο βασανιστικά κοντά του…
«Αποκάναμε να βλέπουμε
τους χωριανούς να φεύγουν»
φίλε Θ. κάποιος του ψιθύρισε
και τι να απαντήσει
τόσοι που φεύγαν
και με συχνότητα που δεν άντεχε
να την σκέφτεται
κι άλλοι που του μιλούσαν ήδη
από την άλλη όχθη…
Όπως ο Γρηγόρης
-πρώτη φορά στην ζωή του που τον έβλεπε
από καιρό άρρωστο
με εκείνο το βλέμμα
που κοιτάει μακριά
και αφηρημένα χωρίς να βλέπει τίποτα-
που ρώτησε
«Εσύ είσαι ο Θ. ο φίλος του Γιώργου;»
και ήταν ο Γιώργος ξάδερφος της γυναίκας
του Γρηγόρη
«Ναι εγώ είμαι» απάντησε αμήχανα ο Θ…
«Δεν τον φοβάμαι το θάνατο» είπε
και κοίταξε τον Θ. ερευνητικά βαθιά μέσα στα μάτια…
«Τι να φοβηθείς» απάντησε, πάλι αμήχανα ο Θ. «σιγά»...
δήθεν αδιάφορα , δήθεν πως είναι ο Θάνατος κάτι ασήμαντο…
Κι έφυγε ο Γρηγόρης κι έφυγε ο Σπύρος
που ήξερε το πρόβλημα του Θ.
και έψαχνε παρηγοριά για το δικό του…
«τι κάνουμε;» ρώτησε με αγωνία κοιτώντας τον Θ.
«Τι κάνουμε Σπύρο… Όσο πάμε φίλε»
και χάθηκε στις σκέψεις του ο Σπύρος
μονολογώντας… «ναι… όσο πάμε»…
και πήγε...
και ακολούθησαν και άλλοι και άλλες και άλλοι
Και μείναμε να μετράμε τις μέρες μας
με κηδείες μνημόσυνα και τρισάγια
και μαζευόμαστε και τα λέμε σε καφέδες πικρούς και μακαρίες….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 5/3/2018

ΤΟΎΤΗ Η ΆΝΟΙΞΗ

Τούτη η Άνοιξη...
Ήρθε και...
-σαν και τις άλλες των δύστοκων χρόνων μας-
μοιάζει με παρατεταμένη αναμονή...
Και μούδιασμα...
Σαν να μην έχουμε
την ελάχιστη πίστη
στις προσδοκίες μας ...
Τούτη την Άνοιξη
τι θα μπορούσε να την αποκαταστήσει....

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 3/3/2018