Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Η ΜΑΡΊΑ

Η Μαρία
Η αγάπη
Ο θάνατος 
Πικραμύγδαλο το στόμα της
Η Μαρία
Έφηβος έρωτας
Ηλικιωμένη αγάπη…
Περιμένει
Με την πίστη
πέρα από δυό θανάτους
ν’ ανταμώσει πάλι τον άντρα
που στη ζωή δεν χάρηκε…
Κραταιά ως ο Θάνατος
Η Μαρία... Η αγάπη…

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 11/12/2017

ΧΆΙ ΚΟΥ

Φιλί και δάκρυ
Τα μάγουλά σου
Εσύ... Αρμύρα και φως...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ   10/12/2017

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

ΚΙ ΑΝ ΓΡΆΦΩ ΠΟΙΉΜΑΤΑ

Κι αν γράφω ποιήματα
άλλη είναι η έγνοια μου
Να αποφλοιώνω λέξεις
Να τους βγάνω τα φανταχτερά ντυσίματα
Να τους αφαιρώ τα επικαθίματα
από την καθημερινή αγοραία χρήση
Φιλοδοξώντας να φτάνω
μέχρι το μεδούλι της ουσίας τους
Αποκαθιστώντας τα πρώτα τους νοήματα
να τις αποδίδω ξανά στους ποιητές
τους καταδικασμένους να δουλεύουν
τα παλιά υλικά σε νέα διάταξη
Και τούτη να ‘ναι η ποίησή μου
Να περνά από φωτιά και αμόνι τα λόγια
Να μην εμφιλοχωρεί πουθενά μέσα της το ψέμα

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 1/12/2017

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

ΠΈΝΤΕ ΠΕΝΤΆΣΤΙΧΑ ΠΟΙΉΜΑΤΑ

Ο Οκτώβρης μου
Εφήβαιον θάλλον άνθος
Αλληγορία βασιλικού
Σε κάθε άγγιγμα 
αναδεύει και ευωδιάζει
…………………………………….

Το που τα κλειώ τα μάτια μου

σε φέρνουνε μπροστά μου
Χίλια τα στόματά μου
που σου μιλούν που σε φιλούν
κι όλα γεμίζουν ρόδα
…………………………………..

Τα «σ’αγαπώ» σου

είναι κυκλάμινα
με μάτια λαμπερά...
Τα «μου λείπεις» σου
φως θλιμμένο…
………………………………..

Κι αν γράφω ποιήματα κι αν τραγουδώ
συγχωρέστε μου τα φάλτσα
στους ρυθμούς  και την φωνή μου…

Επειδή  η ψυχή μου
δεν τραγούδησε  ποτέ παράφωνα…
…………………………………………………………….

Άραχλη ζωή και μαύρη…
Την υπομένουμε…

Κάνουμε τους νταλκάδες της βαριά ζεϊμπέκικα 
Τους χορεύουμε…
 τους τραγουδάμε…

ΒΑΣΙΛΆΚΙ  ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2017

ΤΆΧΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ

Τάχα μου πως ζούμε
Όπως στις τηλεοπτικές σειρές 
που αφηνόμαστε να μας κοιμίζουν
Όπως σε νουβέλες ανάλαφρες
για ειδύλλια καλοκαιρινά και έρωτες
Οι πρωταγωνιστές αψεγάδιαστοι
μια περιπέτεια η ζωή τους
Αράχωβα Σπέτσες Μύκονος
και πάλι Αράχωβα και πάλι Σπέτσες
και ταξίδια σε τόπους μακρυνούς
με παραδείσια πουλιά και κήπους
Καμία έγνοια…
Ψευδαισθήτως μαζί τους ταυτιζόμαστε
Σαν να ‘ναι οι ζωές μας
ποιήματα ευδαιμονικά
ντυμένα με σατέν και με δαντέλες
και υποσχέσεις αισθησιακές
σαν σ’όνειρο…
Δικιολογιόμαστε πως τάχα μου ξεχνιόμαστε
Ξεφεύγουμε για λίγο από τα βάσανα…
Συνηθισμένος να κοιτάω χαμηλά
με τρομάζουν τα αγριόχορτα
Θεριεύουν με τις βροχές και πνίγουν
πόρτες και αυλές σε σπίτια κλειστά
και έρημα
Βιάζω το βήμα μου μη με προλάβουν
οι ίσκιοι της απουσίας
Φοβάμαι μη με σκεπάσει το μαύρο
και καταφεύγω σε φτωχά καφενεία
και καπηλειά
όπου οσμώνονται οι μοναξιές αμίλητες
πάνω από τα ποτήρια
Σαν να ΄ναι εκεί λίγη απ’ την αλήθεια της ζωής
Άδεια τα μάτια τους άσπρα τα μαλλιά τους
και σκεβρωμένα τα χρόνια τους…
Τάχα μου πως ζούμε
Κι αν ποτέ μας βρει μικροχαρά και ευθυμήσουμε
είναι η καμπάνα που χτυπά και μας θυμίζει…
τρεις φύγανε κοντά κοντά τούτο τον καιρό
και πέφτουμε πάλι σε συλλογή …
Πόσοι ήμασταν ποιοί φύγαν
πόσοι ακόμη μένουμε….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  18/11/2017

ΕΠΙΜΟΝΗ

Διαβαίνοντας από τόπους άγνωρους
σταματάω σε παλιά χαλάσματα
Σπίτια και μεγαλεία και δόξες έρημες
παραδομένα στις αγριοσυκιές
Θυμάμαι τότε σκαμμένα πρόσωπα
και σώματα γυναικών
που κάποτε πόθησα και αγάπησα…
Και τ’ αγαπάω πάλι… Με πείσμα…
Που με την αγάπη μου να πολεμήσω τις φθορές

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 20/10/2017

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Η ΚΌΡΗ ΤΟΥ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟΥ

Η κόρη τούτου του Φθινόπωρου 
ήρθε και μου μίλησε
Σκόρπια φύλλα τα λόγια της
τα φύλαξα πριν να τα πάρει η λησμονιά
«Αν κάποιος έχει κάτι να πει και να μου πει
απλόχερα θα του προσφέρω κι εγώ ό,τι έχω κι ό,τι μπορώ…
Διακρίνω την σοφία του ψαγμένου ανθρώπου
Κάθε μας μέρα και μια έκπληξη
Η σκέψη μου πεταρίζει
Διαβάζω όλο και πιο βαθιά το νου και την ψυχή σου
Πως τα φέρνει η ρημάδα η ζωή
Σαν η ορμή των νιάτων περνάει
-κι ας η ψυχή μας άλλα λαχταρά-
τα θέλω με τα μπορώ παλεύουν
Κράτα με στον νου και την καρδιά σου
Θα είμαι εκεί να την αφουγκράζομαι
αλλά δεν θα την ακούω να χτυπά»
και σαν να μάντεψε τι θα ρωτούσα είπε
«Θάλλον άνθος το όνομά μου
κυκλοφορώ στην καθημερινή πεζότητα»

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 10/10/2017

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΝΈΜΕΣΙΣ

-Ήσασταν παρών στο συμβάν μάρτυς;
-Μάλιστα κύριε Πρόεδρε
-Πείτε μας λοιπόν τι γνωρίζετε…
Ο Γιάννης , ήρεμος και γαλήνιος, καθισμένος στο εδώλιο κατηγορούμενος για φόνο, παρακολουθούσε πότε τα όσα κατέθεταν οι μάρτυρες , πότε άφηνε το νου του να χάνεται σε εκείνα τα γεγονότα και πότε στα άλλα τα πιο μακρινά της δολοφονίας του παιδιού του. Με την εξέταση των δύο αστυνομικών, που ήσαν παρόντες στο δικαστήριο τότε τον Δεκέβρη του 1988 ολοκληρώθηκε η διαδικασία και ήρθε η ώρα της απολογίας του Γιάννη
Μετά τα τυπικά, τα εγέρθητι και πλησίασε,
-Κατηγορούμενε σε ακούμε… τι έχεις να πεις;
-Τίποτα κύριε Πρόεδρε … Εγώ δίκασα το φονιά του γιού μου… Λευτερώθηκα και αλάφρωσα… Η σειρά σας τώρα…
-Μετανοήσατε για την πράξη σας;
Ο Γιάννης ωμά και σταράτα ξανά απαντά
- Όχι κύριε Πρόεδρε… και εδώ τώρα να ζωντάνευε πάλι θα τον σκότωνα… και εκατό φορές να ζωντανέψει εκατό φορές θα τον σκοτώσω…
-Έχετε κάτι άλλο να προσθέσετε;
-Όχι κύριε Πρόεδρε
- Καλά καθίστε…
Κάθισε και περιμένοντας, φρουρούμενος πάντα, μέχρι να συσκεφτούν οι δικαστές και να βγάλουν απόφαση αναθίβανε τα πιο μακρινά γεγονότα του '83, τότε που ο άλλος Γιάννης, ο φονιάς- γιατί τον εαυτό του ποτέ δεν τον συλλογίστηκε σαν φονιά, μόνο σαν πατέρα που τον έπνιγε ο πόνος και η οργή για εκδίκηση, επειδή το αίμα μόνο με αίμα ξεπλένεται και ησυχάζει– παρέσυρε τον Μανώλη του μπαμπέσικα στο πατάρι της καφετέριας και τον πυροβόλησε εξ επαφής σκοτώνοντάς τον… Για μια γυναίκα είπαν… που ο τριανταεννιάχρονος φονιάς την ήθελε και που ο Μανώλης του την συμβούλευσε να κρατηθεί μακριά του… Ο φονιάς, λένε και αυτό προέκυψε και από τις ανακρίσεις, τηλεφώνησε στον Μανώλη... «αν σε ξαναδώ μαζί της θα σε σπάσω στο ξύλο» … « έρχομαι τώρα» λένε πως απάντησε ο Μανώλης και με το μηχανάκι του κατέφτασε στην καφετέρια που ήξερε πως συχνάζει ο άλλος… Τότε ο φονιάς άρχισε να υποχωρεί προς το βάθος του μαγαζιού και ο Μανώλης τον ακολούθησε.. άρχισε να ανεβαίνει την σκάλα προς το πατάρι, από κοντά και ο Μανώλης… Φτάνοντας επάνω έβγαλε πιστόλι και πυροβόλησε από μικρή απόσταση και ο Μανώλης του έπεφτε νεκρός στα εικοσιεφτά του χρόνια…
Ο φονιάς δικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια… Όμως η ανταριασμένη ψυχή του πατέρα αναπαημό δεν έβρισκε… Πέντε χρόνια περίμενε και όταν ήρθε η ώρα της εκδίκασης της έφεσης, μακριά από το νησί, στον Πειραιά πήρε και αυτός το καράβι και ανέβηκε…. Τούτα τα πέντε χρόνια, από την μέρα που ‘φαγε ο άλλος το παιδί του, ξουράφι στο πρόσωπό του δεν έβαλε… Μια μακριά παπαδίστικη γενειάδα ως κάτω, σημάδι αιώνιου πένθους, για όσο θα ζει… και πέρα από το θάνατο..
Όλα τούτα τα χρόνια μια ιστορία ερχόταν και ξαναρχόταν στην σκέψη του και όλο την μελετούσε.. Η ιστορία της δίκης των δοσίλογων στο Ηράκλειο και ειδικά του Μαγιάση που λέγεται ότι με τις καταδόσεις του είχε στείλει στα εκτελεστικά αποσπάσματα των γερμανών τριακόσιους ενενήντα κρητικούς πατριώτες.. και στον Γιώργη τον Βρέντζο…
Ο αδερφός του Βρέντζου ο Μιχάλης είχε συλληφθεί από τον Μαγιάση πάνω στην Νίδα.. Ο δοσίλογος είχε εκτελέσει με δυο σφαίρες τον ΒρεντζοΜιχάλη επειδή είχε προσφέρει νερό και ψωμί στους αντάρτες που μάχονταν τους γερμανούς… Τότε στην δίκη ο Βρεντζογιώργης, άνθρωπος του χωριού και βοσκός, στις «περιδιαγραμμάτου» περίτεχνες ερωτήσεις δικαστών και δικηγόρων τα χάνει, δεν ξέρει τι να πει κάνει δυο βήματα πίσω βγάνει ένα μαχαίρι και σφάζει μέσα στο δικαστήριο τον φονιά του αδερφού του... Και κάθε φορά που συλλογιόταν τούτη την ιστορία ο Γιάννης ένοιωθε ικανοποίηση ως μέσα στα σωθικά του…
Στην πόρτα του εφετείου οι φρουροί τον έψαξαν… Δεν του βρήκαν τίποτα… άρχισε η δίκη και κάποια στιγμή ο Γιάννης βγήκε έξω… μετά λίγη ώρα επέστρεψε… οι φρουροί τον έψαξαν ξανά… πάλι δεν του βρήκαν τίποτα… Την τρίτη φορά που βγήκε και μπήκε δεν τον έψαξαν… Τότε βγήκε για τέταρτη φορά…. Γύρισε στην αίθουσα βρήκε κάπου και έκατσε… Σε μια στιγμή σηκώνεται και προχωράει αργά προς την έδρα… όταν πλησίασε αρκετά με ένα σάλτο, όμοιο με εκείνο που είχε κάνει στα νιάτα του και είχε αρπάξει το «λούγκερ» από τα χέρια του γερμανού αλεξιπτωτιστή, βρέθηκε πίσω από το φονιά και πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι φρουροί άδειασε το λούγκερ στην πλάτη του Βενιαράκη… Λένε πως το θύμα πρόλαβε και είπε «έφαες με μπλιό» …
Οι εφημερίδες που πιο πολύ από την αλήθεια αρέσκονται σε μύθους έγραψαν πως είχε κρύψει τα πιστόλι στην μακριά και πυκνή γενειάδα του… Χρόνια αργότερα ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει αν ήταν αλήθεια… Πικρογέλασε … «Χωράει το λούγκερ στα γένια;» … και όπως κάνουν οι άντρες της κοψιάς του μέχρι που πέθανε δεν είπε… Κάθε που τον ρωτούσαν « το είχα πάνω μου» έλεγε…
Γύρισαν οι δικαστές «κατηγορούμενε εγέρθητι» και ο Πρόεδρος διάβασε την ετυμηγορία..
Δεκαπέντε χρόνια φυλακή…
Πριν τον πάρουν τον πλησίασε ένας άλλος χαροκαμένος πατέρας γυιού αδικοσκοτωμένου… «Εσύ έκανες το πρεπό… ησύχασες... Εγώ να δω ίντα θα γενώ»..
Σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε στα πέντε χρόνια που τα εξέτισε και γύρισε στο νησί, όπου και πέθανε στα ογδόντα εφτά του…

ΑΘΉΝΑ  9/9/2017

ΛΙΤΑΝΕΊΑ

Πλησίασε το τέλος της πομπής. Στην κεφαλή είδε δυο να περπατάνε κρατώντας μια μεγάλη εικόνα.. ακολουθούσε ο παππάς και οι ψάλτες... Ρώτησε εκεί τους τελευταίους τι γιορτάζουν... - Δεν είναι γιορτή του απάντησαν -Λιτανεία κάνουμε... Από το Φλεβάρη έχει να βρέξει. Ξεράθηκε ο τόπος.Τα δέντρα τα φυτά δεν θα αντέξουν... τα ζώα δεν βρίσκουν χορτάρι. Είμαστε σε απόγνωση.
Έφυγε χωρίς να πει λέξη. Μόνο που φεύγοντας πρόσεξε πως ούτε ένας δεν κρατούσε ομπρέλα.. Χαμογέλασε και είπε για να τον ακούσει ο εαυτός του...
" Κανείς τους, παρά την απελπισία τους, δεν πιστεύει πως με την λιτανεία θα βρέξει.... ούτε ο παππάς" ...

ΑΘΉΝΑ  4/9/2017

ΤΟΝ ΕΊΠΑΝ...

Τον είπανε άνθρωπο κενό…
Εκείνον που έβλεπε μόνο με την καρδιά…
Που το πείσμα της μνήμης του
και της ψυχής του
δεν άφηνε να ξεχαστούν
Άνθρωποι και τόποι και γεγονότα…
Έμεινε σιωπηλός
Με την στωικότητα που τον διέκρινε
να αποδίδει όσα τον πίκραιναν
στην δική του ανικανότητα
να υπερασπιστεί τη στάση ζωής του
και όσα υπηρέτησε…
Αρχές και ιδέες και θέσεις
Μόνο λυπήθηκε πολύ για την ευκολία
που έχει ο κόσμος να κρίνει
οριστικά και αμετάκλητα
έναν άνθρωπο …
Κενό…
Εκείνον εμένα άλλους ….

ΑΘΉΝΑ  3/9/2017

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

ΚΊΤΡΙΝΑ ΦΎΛΛΑ

Τώρα πια που οι μέρες μικραίνουν
θα γεμίσουν τα λόγια ξανά κίτρινα φύλλα
θα γεμίσουν κίτρινα φύλλα οι δρόμοι της σκέψης 
και οι δρόμοι της καρδιάς
σε ένα ακόμη Φθινόπωρο της ηλικίας που όλο προχωρά
και φορτώνει βάρος την ψυχή
για την ζωή που παρασέρνεται
για την ζωή που σκορπιέται
για την ζωή που σώνεται
παραδέρνοντας στους ανέμους των δυστυχιών της
πώς να σου πω με λόγια από κίτρινα φύλλα
για την νύχτα και την μοναξιά που φέρνουν τα χρόνια
και τη σιωπή που υπομένει καρτερικά
τα προαισθήματα φόβου
για το σκοτάδι που διακρίνεται πια καθαρά
στο βάθος του δρόμου να πλησιάζει
πηχτή απειλή και αναπόφευκτη…..
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 24/8/2017

Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

ΤΗΣ ΘΆΛΑΣΣΑΣ

Θάλασσα...
Με κοιτάς και γίνομαι γαλάζιος
Βαθαίνω...
Όπως αβάσταχτο συναίσθημα
Μου παραστέκονται
κύματα κορίτσια ορθόρωγα
Το γυμνό
Αγνό και απέραντο όραμα
Διάφανο....
Θάλασσα...
Σε κοιτώ και γίνεσαι
αστραφτογέννητο σμαράγδι φως...

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 21/8/2017

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Πανσέληνος...
Μόνος πάλι φυλλομετρώ τα τετράδια της ζωής μου
Τις ήττες μου
Ήλιους και άστρα και φεγγάρια μέσα μου...
Και σκοτάδια που παραδέρνει η ψυχή μου
Αστρονόμος αδέξιος
μελετώ την παρασημαντική της καρδιάς μου...
Με πείσμωνα πίστη στην ομορφιά που με κλείνει
διάγω στην χώρα των αισθημάτων....

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 7/8/2017

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος
Αηδόνι στα πλάγια του Ερύμανθου
Παιδί μικρό παράπονο
Στο στόμα ρόγες σταφυλιού
και σύκο
Ο Αύγουστος
Αναίτιος έρωτας
Αύγουστε νύχτα γυμνή
αλάτι το κορμί σου
Ανεξήγητες οι προσδοκίες
που σου φορτώσαμε
Αύγουστε φεγγάρι
σε στήθη γυναικών που αγάπησα

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 1/8/2017

ΑΝΤΊΣΤΙΞΗ

Καλοκαίρι
Θάλασσα
Κορμιά απλωμένα στην άμμο
Θλίψεις που στεγνώνουν
Κρυφή ελπίδα ίασης ο ήλιος
Πως λιγοστεύει ο καιρός
η απόσταση μέχρι την άκρη της ζωής
μου το θύμισε ο Σπύρος
Να 'ναι μπροστά μου και πια να μην υπάρχει...

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 31/7/2017

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΣΕΥΧΉ (δεύτερη)

"Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην..."
Θα ξέρεις Κύριε τι πείνα και τι δίψα τραβάμε
Τι ζόρια ανά τους αιώνες
την δικαιοσύνη σου περιμένοντας...
Εκείνο το "ότι αυτοί χορτασθήσονται" ποτέ δεν το είδαμε
Δυστυχείς είμαστε Κύριε
Εγκαταλειμμένοι νοιώθουμε
Σαν τον Υιόν σου στο σταυρό
"Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί" *
συχνά  αναφωνούμε...
Συγχώρα μας Κύριε την αμφιβολία
την λιγοστεμένη πίστη μας
Πέρασε τόσος καιρός...
Μόνο εμείς φταίμε Κύριε;
(* Θεέ μου Θέε μου γιατί με εγκατέλειψες;)

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 27/7/2017

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΔΊΚΗΝ ΑΓΈΛΗΣ

Περνάνε οι μέρες μας…
Μέσα από φτηνές ειδήσεις
για μικρά και ασήμαντα
από επινοημένα «νέα»
Πως μεγεθύνεται το ανόητο
να κρύβει το επώδυνο
Ο κόσμος τρέχει σε ουρές
Γίνεται ουρά…
Όπου του τάζουν τάζει
και τάζεται…
Περνάνε οι μέρες μας
Κυλάνε
μέσα από απογοητεύσεις
και ευτελισμούς
Τον ευτελισμό της ανέχειας
τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας
τον ευτελισμό της αισθητικής
τον ευτελισμό της υποταγής
από ανάγκη
Τσαλαπατήθηκε η ζωή
Ορφανή απ’ όραμα
γίνεται λεία για λογής ψευδοπροφήτες
και μεσσίες

Κάθε τόσο μια καινούργια Αποκάλυψη
 έρχεται να την χειραγωγήσει…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/7/2017


Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

ΑΝΆΛΑΦΡΟΝ (σαν καλοκαιριάτικη γρανίτα)

Καλοκαιράκι μου
καρπουζάκι μου
ζαχαρονεράκι μου στο στόμα
Με ρούχα ανάλαφρα
αέρα θάλασσα
με ντύνεις μπλέ μου χρώμα
Είναι οι μέρες σου
γυμνές κοπέλλες σου
κύμα και αλάτι
Ήλιος το σώμα σου
στην άμμο η φλόγα σου
ζεστό της χάδι
Πατούσες που άναψαν
και δρόμους χάραξαν
άστρα τα βράδια σου
Είσαι ο έρωτας
και σαν υπόσχεση μέσα σε φως
μέσα μου λάμπεις φεγγάρι ολόγιομο
και Ουρανός….

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 3/7/2017

ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ

Τα βάσανά μας γίνονται καημοί
βγάνουνε φτερά
ανεβαίνουνε στο στόμα μας τραγούδια
Πλάθουμε όνειρα
Βγαίνουμε τα κυνηγάμε
Άπιαστα
Τούτο το Ασύλληπτον
κάναμε Θεό και μοίρα μας
Αιώνες σμιλεύουμε το πρόσωπό του
Παλεύουμε τον Θάνατο,
ριχτήκαμε ενάντια στην φθορά
σημαδεύοντας ψηλά
το Άφθαστον, το Τέλειον
με το Ανικανοποίητον
των τεχνών και των γραμμάτων μας
Κι έτσι σιμώνουμε
το αιώνιον Φως το "Άχτιστον"
με το δικό μας φως το "χτισμένον"
από ταπεινά υλικά του τόπου μας
και πολύ από τις ψυχές μας..
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 16/6/2017

... ΚΙ ΑΝ

Κι αν φυτεύω αχλαδιές…
κι αν βαδίζω από τη μια
ως την άλλη άκρη κάτω από τις ελιές
είναι που υποπτεύομαι πάνω μου
τα μάτια του παππούλη
τα μάτια των γονιών μου
αποζητώντας ένα ελάχιστο χώρο
στην σκέψη μου
Και περπατάω κάθε φορά το χωράφι
με την ψυχή και τις αισθήσεις ψάχνοντας
να αφουγκραστώ τις δικές τους πατημασιές
την δική τους παρουσία
κούραση και βάσανα και πόνους
και ανεβαίνουν τότε γλυκιές σαν ευγνωμοσύνη
αναμνήσεις
ο παππούς που δεν γνώρισα
κι έμαθα από λόγια άλλων
η μάννα λιοκαμένη με το δρεπάνι στο χέρι
και ο πατέρας θαμπό το πρόσωπό του
από τον καιρό και τον θάνατο
και μαζεύω κάθε φορά
όλη μου την δύναμη να θυμηθώ
μέχρι που πάνε να σπάσουν τα μηνίγγια μου
σκόρπιες εικόνες αδύνατο να τις κρατήσω
παρά μικρές στιγμές
να μπαίνει στο σπίτι Φθινόπωρο
και να βγάνει αγκόρτσια από τον κόρφο του
ή να τραβάει από το καπίστρι την φοράδα
ή… ή… ή… έχει μονοπάτια δύσβατα η μνήμη
και ματώνει την καρδιά
για αυτό λέω φυτεύω κλαριά
στον δικό τους τόπο να τα βλέπουν
και να μαλακώνουν οι ψυχές τους
και οι δικές μου τύψεις
που δεν πρόλαβα να ανταποδώσω
τίποτα από την αγάπη τους
έτσι που ‘φτασε νωρίς ο Θάνατος
σαν έκπληξη στα παιδικά μου μάτια….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 12/6/2017

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

ΠΈΤΡΑ ΠΊΚΡΑ

Πέτρα πίκρα ζαλώθηκα
Ανηφορίζω
Όσο κρατάν τα πόδια μου
Σκουτελοβαρεί με η ζωή
Αντιπαραθέτω το χαμόγελό μου
Σιωπηλό χαμόγελο
να βλέπει κατά μέσα μου
Να ‘χω κάπου να πιάνομαι
Με κουράζουν τα λόγια
που δεν έχουν να φέρουν
τίποτα
Είδα το παιδί
με τα κοντά σγουρά μαλλιά
και τα λιωμένα ρούχα
πεσμένο
Δίπλα του περνάν αυτοκίνητα
Κόσμος
Καμιά αντίδραση
Καμιά περιέργεια δεν κίνησε
τα μάτια τους
Πέφτω
Κυλάω
Χάνομαι
Να ‘ταν κάποτε να γυρίσω
Σαν σπαθί και σαν όργητα….

ΑΘΗΝΑ 5/6/2017

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ

Περπάτησα από την μεριά του ποταμιού μέσα από ένα διάδρομο  από θερισμένο, κίτρινο και ξερό, χορτάρι.. κι είχα στα δεξιά μου ένα αυλάκι βαθύ και  έναν άντρα   άγνωστό μου, μεσήλικα που έσκαβε… Είμαι ο Βασίλης μου είπε και  χωρίς καμία άλλη ένδειξη έφερα στο νου μου έναν και μοναδικό Βασίλη από  κοντινό χωριό… α ο Βασίλης από το….  μονολόγησα μέσα μου και ανηφόρησα κατά το εκκλησάκι, πάνω από τα  χέρσα ποτιστικά,  και μπήκα σε έναν ισόγειο  ανοικτό περίγυρο με την εικόνα  για προσκύνημα όπου με πλησίασε η γυναίκα που μου έβαλε στα χέρια δυο ψωμιά ζεστά, αμίλητη και χάθηκε  στο σούρουπο και το αδυνατισμένο φως του… Βγήκα με πρόθεση να ανέβω στην πάνω αυλή, χωρίς να παραξενευτώ καθόλου για την πάνω αυλή ενώ ήξερα πως ποτέ  πάνω αυλή δεν υπήρξε και όμως ήταν εκεί και ανέβηκα και μπήκα και  είδα, πάλι , την γυναίκα  με γερασμένο πρόσωπο, όμως με κορμί  νέο και σφριγηλό και δυο στήθη  πέτρα και πολλά "χρυσά"  στο λαιμό και τα χέρια, όπως ανατολίτισσα χορεύτρια  και μου μίλησε με λόγια ταπεινά, χαμηλωμένα, έτσι που με κοίταζε ίσια στα μάτια και εγώ απόστρεψα το βλέμμα να μη βλέπω  από τη μέση και πάνω τη γύμνια του κορμιού της και έχασα όλα τα λόγια της μα μου εντυπώθηκαν τα στήθη  και το πρόσωπό της, ίδιο τσιγγάνας  ρυτιδιασμένο και σκληρό  και πονεμένο, και ακόμη η αίσθηση πως είμαι σε τόπο γνωστό και ήταν ο τόπος  η δική μας η Παναγία της Πετράδας….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  30/5/2017

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

ΕΊΜΑΙ ΕΔΏ

Είμαι εδώ
Πολιτεία τοπίο των απελπισμένων
Πλήθη οι ηττημένοι στου δρόμους σου
Σώματα κυρτωμένες  περηφάνειες
Λόγια που σβήσανε και άδεια μάτια
Καμία πίστη ικανή
Ανήμπορη να θρέψει όνειρα η ελπίδα

Είμαι εδώ
Αγύρτες  αργυραμοιβοί  με υποθηκεύουν
 Συνοπτικά με βγάνουν στο σφυρί
 Κατοχυρώνουν υπέρ τους  τα υπάρχοντά μου
Εμένα
Για ευτελές αντίτιμο

Είμαι εδώ
Η θέλησή μου που  αγνοείται
Τα παιδιά μου που σκόρπισαν
Η ζωή μου που λιμοκτονεί

Είμαι εγώ
Τόπος του πόνου και της στάχτης
Με δένουν δυνάμεις κατοχής…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  25/5/2017

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΆΝΝΑ

Μάννα...
Πόσα πολλά λόγια 
ανίκανα να σε υπερασπιστούν
Στενά για να χωρέσουν
όσα για Σένα λέει η καρδιά μας...

Μάννα...Σοφία
εικόνισμα και Αγία
Στο πρόσωπό της
το πρόσωπό μου...
Στα πρόσωπά μας 
τα πρόσωπα όλων των παιδιών
και όλων των μαννάδων
Στις καρδιές μας
όλες οι καρδιές
Ο κόσμος όλος
και η ομορφιά του....


Να μπορούσα
μ' ένα κλάμα μου
μια γκρίνια ένα πείσμα
να σε κάνω να τρέξεις κοντά μου...
Μ' ένα χάδι, ένα φιλί, ένα μάλωμα..

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  14/5/2017

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΆ

Οι πολλοί στις εξοχές
Είμαστε και κάποιοι που θυμόμαστε
Αναπολούμε...
Μετράμε τους νεκρούς της...
Και αποθέτουμε λόγια λουλούδια
στην μνήμη τους...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 30/4/2017

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

ΑΝΟΊΓΩ ΤΗΝ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗ

Γλώσσες κροταλίζουν
πυροβολούν αθώους
Σπέρνουν τρόμο στα μυαλά
και τις ψυχές τους…
Γλώσσες αυθεντίες
του στόμφου
και της σοβαροφάνειας
Δραστικό αναισθητικό
τα λόγια που εντέλλονται
να κρύβουν την αλήθεια…
Αντίδοτο… το μυαλό να δουλεύει…
το μυαλό να δουλεύει
Κάθε στιγμή να γρηγορεί …

ΒΑΣΙΛΆΚΙ  26/4/2017

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΣΤΌΜΑ ΠΙΚΡΌ

Να μιλήσω για πεθαμένους…
Οι ζωντανοί
φλυαρούν ακατάπαυστα
Να μιλήσω με πεθαμένους…
Τους βρήκα συναγμένους
στην άλλη όχθη
Με βλέπουν μα δεν μ’ ακούν…
Ψάχνω εκείνον το Γιώργο…
που όταν με είδε,
κάτι μήνες πριν φύγει,
με χαιρέτησε με θέρμη
Ξαφνιάστηκα…
Ποτέ πριν δεν είχα δει να είναι
έτσι διαχυτικός
Ανταποκρίθηκα συγκρατημένα…
Δεν ήξερα…
Α ρε Γιώργο…
Αν ήξερα θα ‘βλέπες κι εσύ
με πόση δύναμη
με πόση εγκαρδιότητα
θα σου ‘σφιγγα το χέρι
Πόσο ζεστά θα σου έλεγα
εκείνο το «καλωσόρισες»
Εκείνο «στο καλό»
στο τέλος της κουβέντας μας…
Κι όχι να εκλιπαρώ
«Δος μοι Τούτον τον Ξένον»
Είναι το σκοτάδι πυκνό
και πικρό το στόμα μου…
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 20/4/2017

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

ΠΙΚΡΌΣ Ο ΑΓΈΡΑΣ ΦΥΣΆ

Είναι πολλή η θλίψη…
Στίφη Γότθοι με κυκλώσαν
«διαμερίσαντο τα ιμάτια μου»
την ψυχή μου, Εσένα
Σε σένα ήλπισα…
Στο «ανέσπερο φέγγος» Σου…
Την ώρα της στερνής πνοής
πικρός ο αγέρας φυσά…
Στρέψε το βλέμμα…
Πλήθος ανηφορίζουμε
Σπαρμένος αίμα ο τόπος
Εμείς οι πνιγμένοι της ζωής
στο σταυρό ανεβαίνουμε
Δεν κρινοβολούν
τα δικά μας μνήματα…
ΑΘΗΝΑ 8/4/2017

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΝΑ ΄ΓΡΑΦΑ ΛΕΕΙ

Να ‘γραφα λέει ένα ποίημα…
Λιγόλογο…
Να ‘χει τις λέξεις του τραχιές
σαν λαξεμένες με το καλέμι στην πέτρα…
Ρυτιδιασμένες…
Ίδιες χαράκια…
Όπως τα πρόσωπα τα ανεμοδαρμένα
όπως τα μάγουλα των ψαράδων
που ‘φαγε τ’ αλάτι…
Να ‘χει κυρτώσει το κορμί του
από τα βάσανα
Ένα ποίημα λιτό… λιτότατο …
Με σφιγμένα χείλη
Με ύφος αυστηρό,
σκληρό σα χαροκαμένη μάννα….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 27/3/2017

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΜΉΛΟ

Ένα κόκκινο μήλο
Δαγκωνιά
στιγμιαία απερισκεψία
Αιώνια καταδίκη
Του έρωτα Εύα
ίδιο λάθος είμαι
Κατάδικός του
Ευλογημένα τα πάθη μας
Γυναίκα

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 21/3/2017

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

ΕΠΙΜΟΝΉ

Τα βράδυα στα καφενεία
απλές καθημερινές κουβέντες…
Μετράμε τις κυριακές μας με μνημόσυνα
«Σαράντα», «εξάμηνα», «χρονιάσματα»…
Μέχρι να πάρουν το δρόμο της λησμονιάς
Εμείς μάταια πασχίζουμε
να συντηρούμε τη μνήμη τους…
Πόσους να χωρέσει και η μνήμη των ζωντανών…
Η ζωή πορεύεται…
Κι όσο μακριά κι αν κοιτάζω πίσω μου
βλέπω μαύρα τσεμπέρια…
Μπροστά μου η ζωή λιγοστεύει…
Εν τούτοις επιμένω να προσδοκώ
Ανάσταση του τόπου μου….
Για όσο ακόμη θα βαρεί η καμπάνα του….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 19/3/2017

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

ΚΑΤΆ ΤΟ ΈΘΙΜΟΝ

Μάρτης και άλλος Μάρτης
και άλλος και άλλος...
και ακόμα μία Άνοιξη
 που δε θα σηκώσει κεφάλι...
Στον καρπό του χεριού μου
μ΄ένα σπίρτο και το αίμα μου
γράφω κλωστή κόκκινη...
Κατά το έθιμο
Να μη με κάψει τ' άδικο...

ΑΘΗΝΑ 3/3/2017

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΕΥΘΑΝΑΣΊΑ

Κοιτώ τη ζωή να διαβαίνει
μέσα από μέρες άδοξες
να χάνεται
Από τις οθόνες με κατακλύζουν εικόνες
με εξαπατούν λάμψεις
υποσχέσεις εφήμερες
υπουργοί, αντιπολιτευόμενοι,
ειδικοί αναλυτές
ανταποκριτές διάφοροι
που βρέθηκε τόση σπουδαιοφάνεια
πρόθυμη
ανερυθρίαστη σχεδιάζει οδηγούς χάρτες
 επιβεβαιώνει πορείες
ζητάει συναίνεση
ζητάει θυσίες
η ευημερία προ των πυλών
Τι είναι μια ακόμα Άνοιξη
μπρος στην ευθανασία….

ΑΘΗΝΑ 24/2/2017

ΜΙΚΡΌ ΆΤΙΤΛΟΝ

Τόση βουή
τόσα γεγονότα θορυβώδη...
Ανίκανα να σε κινήσουν...
Κοινωνία βουβή έχασα το πρόσωπό σου...

ΑΘΗΝΑ  23/2/2017

'ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Δύσμορφος να σέρνεις το κουτσό σου πόδι
στο εργαστήρι πέρα δώθε
έτσι που δούλευες το πυρωμένο σίδερο χτυπώντας
η αγανάκτηση φούντωνε το θυμό σου
ποια άλλη μάννα αηδιασμένη πέταξε παιδί
να μη το βλέπει, τέτοια ασχήμια κι όμως απαίτησες
την πιο όμορφη
σα να μην ήξερες πως η γυναίκεια ομορφιά πιστή είναι
μόνο αν μόνη σού χαρίζεται
και βούλιαξες στη ζήλεια και την αμφιβολία
και χάλκευσες δεσμά σα να μπορούσες
με σίδερα να κλείσεις την αγάπη
να φράξεις το σκίρτημα και την καρδιά
τι κατάφερες περίγελως έγινες
έτσι που όλοι χαχάνιζαν γύρω
από τον εραστή και τη γυναίκα σου
γυμνοί μέσα στο δίχτυ σου παγιδευμένοι
και εσύ ακόμη μια φορά ταπεινωμένος
τόση η ματαιοδοξία σου
τουλάχιστον να είχες τη σοφία να αφοσιωθείς
στη φωτιά που σου ήταν πιστή και υποταγμένη
και από το μέταλλο να φτιάχνεις έργα θαυμαστά και ένδοξα
όπως το άρμα του ήλιου ή το θρόνο το χρυσό του Δία
το θώρακα του Ηρακλή και τη χρυσή του Αχιλλέα ασπίδα
και άλλα πολλά που γνώρισαν στο κόσμο τη μέσα σου ομορφιά
και εκτίμησε αυτό που ήσουν, δεινός τεχνίτης
και ακάματος και επιδέξιος δουλευτής «Θεός εργάτης»
και όλοι για αυτό με σεβασμό να σε θυμούνται…
Τα άλλα τι τα ‘θελες……

ΑΘΗΝΑ 11/2/2017

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΟΔΥΣΣΑΚΟΣ ΠΙΑ...

Ο Οδυσσάκος πια
σκεπασμένος  την κουβερτούλα του
 κοιμάται στη γλάστρα του…
Μαζί του τα δάκρυα μας
να παίρνει να πλένει τα ματάκια του…
Περιμένει, περιμένουμε την Άνοιξη…
Να ανοίξει το χώμα του
και να ανατείλει ξανά
το κορμάκι του
σε  ευωδιαστό λουλουδάκι
Να μας μιλάει και να του μιλάμε
Να γίνεται σποράκια
ξανά και ξανά και να  αναγγέλλει
κάθε φορά την  Άνοιξη
 στο δικό του μπαλκόνι…
Οδυσσέα μου…
Τα χέρια που εμπιστεύτηκες
να σε κρατήσουν  ώσπου
ν’ αφήσεις την ψυχούλα σου
σε σήκωσαν και σ’ απίθωσαν
 στο κρεββατάκι σου για πάντα…

ΑΘΗΝΑ 10/1/2017

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Τα μάτια σου...
Εκκλησάκια λουσμένα στο μπλέ του ουρανού
και τον ασβέστη
ψηλά στο βράχο
κι αγνάντια στη θάλασσα
και η έκσταση που ανηφόρησα
μέχρι την πόρτα τους
και οι ευωδιές από μελισσοκέρι
και το μέσα θάμβος
που άπλωνε με το φιλί
και η κατάνυξη
της προσευχής από φως
και δίχως λόγια
και το μπλέ πάνω τους
και ως πέρα μακριά
που φτάνει η θάλασσα
και η ευγνωμοσύνη μου
για τη χάρη που μου δόθηκε
να αξιωθώ την ομορφιά τους....

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

ΕΦΤΑ ΡΟΜΑ...(Παίζοντας με δυό πολύ γνωστά τραγούδια)

Εφτά νομά κι οι εφτά Ρομά
αφήσανε το μαχαλά
και βγήκανε στην αγορά
θέλουν να δουν στο σινεμά
την πονεμένη τη Ναργκίς
και η ψυχή τους να δακρύσ’…
Καρδιά τους κα-
και πως βαστά
και δε ραγίζ’
μέσα στον ψεύτη το Ντουνιά
τόση απονιά
που αντικρύζ’ ..
Χωρίς δουλειά χωρίς λεφτά
ησυχία και χαρά
δεν έχουν νοιώσει
τι να πιστέ-
και τι να πουν
και που το δίκιο τους να βρούν
Δεν τους πόνεσε κανείς
κλαίνε που κλαίει η Ναργκίς
που όπως κι αυτούς έχουν προδώσει
Εφτά Ρομά στο σινεμά
κι οι εφτά αγαπήσανε κρυφά
την πληγωμένη την Ινδή
που υποφέρει και πονεί
και ‘χουν λαχτάρα και ελπί
να ‘ναι δικιά τους...
Και να κατέβει απ’ το πανί
που έχει μουσκέ κι έχει βραχεί
απ’ τα δάκρυά τους
ΑΘΗΝΑ 8/1/2017

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

ΝΑ ΜΙΛΉΣΩ ΓΙΑ ΈΡΩΤΕΣ

Να γράψω για έρωτες…
Δεν μ’ αφήνει το αίμα
Τα πουκάμισα που ‘βαψε
πώς να χωρέσουν σε στίχους
Μόνο να υψωθούν σε σημαίες
Κι εσένα Μαρία
πως μπορούν τα λόγια σου
τέτοιες στιγμές
τα ποιήματά σου όλα
να εστιάζουν στο εφηβαίο σου;
ΑΘΗΝΑ 4/1/2017