Τρίτη 26 Μαΐου 2015

ΑΠΟ ΧΩΜΑ

Τρομερή η οργή απλώθη στο Χάος
και βροντή η φωνή κύλησε σα φοβέρα
που έπεφτε και εγίνη σκότος και σκιαχτερό
το στερέωμα και εφάνη τότε
μέσα στην ρωγμή της αστραπής
και μέσα στην καταιγίδα
ο άντρας γυμνός και η γυναίκα γυμνή
να ανεμοδέρνονται
- στο χέρι ακόμη το μισοδαγκωμένο μήλο -
και δρόμος κανείς και ο άντρας να κυρτώνει
το κορμί του να τη φυλάξει από τα στοιχειά
και το φόβο και μπροστά τους και γύρω τους
άπειρο να απλώνει το Άγνωστο…
Και ξάπλωσε ο άντρας τη γυναίκα δίπλα του
σε σχήμα Γ της γνώσης και χάραξε
το Μ της μάχης μέσα της με το Π της πορείας
της ατέρμονης και το Α της αρχής της πρώτης
των επινοήσεων και υποτάξαν τη φωτιά
και την πέτρα και υποτάξαν τους θρόες
και τους φλοίσβους και έκαναν γλώσσα
και βάλθηκαν να εννοήσουν το Άγνωστο
να εννοήσουν το φως και την αέναη κίνηση
τον Κόσμο τον Μέγα έξω τους
και τον Κόσμο τον Μέγα μέσα τους
και είπαν το μέσα τους Ψυχή
και μάτια για να ιχνηλατούν την ομορφιά
κι ύστερα να την λαξεύουν στην πέτρα
- τόσο ψήλωσε ο νους που υποψιάστηκαν
αγγέλους κλεισμένους στο μάρμαρο -
να την κλειούν σε μουσικές σε ζωγραφιές
και σε ποιήματα τόσο η ψυχή τους ομόρφυνε
που πια δε θυμίζουν το χώμα το νερό
και τη λάσπη που τους έφτιαξε
Τόσο μάκρυναν σε τούτη την πορεία
μέσα στη γνώση και στο Πνεύμα που μόνο ο Θάνατος
θυμίζει τη φθαρτή τους φύση…..

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 26/5/2015

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

ΟΝΕΙΡΟ

Γυναίκα που τ’ όνειρο σ’ άγγιξε
και βλάστησες ανάσκελα
στα υπόγεια της νύχτας μου..
Τα νερά σκοτεινά
σα μαύροι πόθοι
ύγραιναν τα πόδια μας
ως πάνω
στην όχθη  που μας βρήκε ο καιρός
σαν ιτιές και σα βότσαλα
στην όχθη  του φιλιού
 του ματωμένου
που σπαρταρούσε
και σπαρταρούσαν τα σωθικά μας
και σπαρταρούσαν οι ανάσες μας
και ο  Θάνατος έγινε ξαφνικά
τόσο μικρός
όπως γίνεται  κάθε φορά
που δυο σώματα βρίσκουν
το δρόμο από το ένα στο άλλο
 όπως γίνεται κάθε φορά
 που άντρας μεταγγίζει
το είναι του στα σπλάχνα σου

Γυναίκα γυμνή  και αγκαλιά
και θέρμη
 μέσα σου  με εμπιστεύτηκα
μέσα σου καταλάγιασα
 Εγώ ο θυμός μου
Εγώ η αγωνία μου
Εγώ το δάκρυ
Εγώ το κλάμα ξέσπασμα
Εγώ οι φόβοι μου

Κι εσύ απρόβλεπτη παρουσία
στην όχθη της νύχτας μου
Εσύ η αγρύπνια μου
Εσύ το σώμα που εκρήγνυται
Εσύ τα κύτταρά μου
Εσύ η θυσία
Εσύ η λύτρωση
της μοναξιάς και της απόγνωσης

Τόσες νύχτες συντριβής
στο πρόσωπό μου φως
το πρόσωπό σου…


ΑΘΗΝΑ 23/5/2015

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΣΟΥ

Η μνήμη της ομορφιάς σου
ζει στα μάτια μου...

στην έκπληξη της στιγμής της πρώτης...

Σε θυμάμαι ν' ανεβαίνεις διαυγής
κι ολόφωτη

λίγο απ' το χώμα επάνω αέρινα τα βήματά σου

Διάφανη η αγάπη και ο έρωτας
κρύσταλλο

άγουρο φρούτο μουδιάζει  τα δόντια
η λαχτάρα του πόθου

Ευωδιάζεις, Μάης, τις νύχτες μου γυμνό κορμί
γυναίκας ανθέ μου...

Στύβω στα στήθη σου πνοές της θρούμπης και της ρίγανης
ν' ανάψουν οι θηλές σου αστέρια πεθυμιές

Λιγόθυμοι στεναγμοί  μου αβάσταχτοι
της αγάπης βόμβοι

Ο δυόσμος  στα μαλλιά σου μέντα το στόμα σου
και η πλατειά μοσχοβολιά

καρυόφυλλο πτυχώνει την κώχη των ποδιών σου

Η μνήμη της ομορφιάς σου πάθος μου
Γυναίκα...

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 21/5/2015

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

ΣΤΙΣ ΔΩΔΕΚΑ ΜΕ ΧΩΡΙΣΕ

Στις δώδεκα με χώρισε
και τρία με συγχώρεσε
στις τέσσερες μου ζήτησε να βγούμε
στις πέντε και μισή να παντρευτούμε
της λέω «καρδιά μου με αιφνιδιάζεις
τι σ’ έκανε και την απόφασή μου βιάζεις;»
- Δίκιο έχεις… σα να βιάστηκα λιγάκι
σ’ αφήνω να σκεφτείς ένα βραδάκι
μα θέλω απόφαση ως αύριο το πρωί
και μόνο «ναι» θα γίνει αποδεχτή
το όχι το απορρίπτω από τώρα
και μη χασομεράς δεν έχουμε ώρα
Να τελειώνουμε πριν έρθει μεσημέρι
το απόγευμα θα ‘σαι δικό μου ταίρι
και δε γουστάρω εκκλησιά παπάδες και κουμπάροι
μια βόλτα θα περάσουμε να δούμε το Μπουτάρη
Δυό μάρτυρες θα πάρουμε απ’ το δρόμο
δυό τζίφρες και θα είμαστε ζευγάρι με το νόμο…
και με το νόμο πια θα αγαπιόμαστε
κι όποτε θέλω εγώ θα τσακωνόμαστε
στο ίδιο σπίτι πότε μαζί θα τρώμε πότε χώρια
κι όχι μακριά σου να με τρώει η στενοχώρια….

ΑΘΗΝΑ 26/4/2015

ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

Πριν λίγο στο σούπερ μάρκετ, μια κυρία ψωνίζει μπέικον..πίσω της και σε μικρή απόσταση περιμένω..
- Θέλετε κάτι άλλο κυρία μου;
-Αυτό το χοντρό τι είναι;
-Μπριζόλα καπνιστή
- το άλλο δίπλα;
- Μπριζόλα καπνιστή και αυτή.. Η μία «Νίκας», η άλλη «Υφαντής»
-Πόθο κάνει η «Υφαντήθ»;
- μισό, κυρία μου, να σας πω….. 14 και 70 το κιλό
- Η άλλη; Είναι ακριβότερη;
- 14 και 80…. Δέκα λεπτά διαφορά
- Είναι καλύτερη;
- Αυτό είναι θέμα γούστου κυρία μου ..τι να σας πω…
- Την άλλη πωθ την είπατε;
- «Νίκας» κυρία μου
- Από ποια θα μου βάλετε;
- Από αυτή που προτιμάτε κυρία μου… πείτε μου
-«Υφαντήθ» βάλτε μου… είναι πιο χοντρή
- μάλιστα… πόσο θέλετε;
- δώδεκα φέτεθ ..
Ξεκινάει η διαδικασία …
- Αυτό το απέκθω βγαίνει;
-Όχι κυρία μου
-Τρώγεται;
- Μάλιστα κυρία μου
- Είναι νόθτιμο;
Δεν άντεξα άλλο… … πήγα να κάνω παρέα στα τυριά… μέχρι να φύγει…

ΑΘΗΝΑ 8/5/2015

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Έχουν τη μυρωδιά σου πια οι δρόμοι της αγάπης μας
Η καρδιά μου την καρδιά σου απ' το χέρι την κρατεί...

Δροσιά το φως και  κατεβαίνει λιγνό αεράκι
στα μαλλιά σου

Πιάστηκαν απ’ τα μάτια σου τα λόγια μου αχτένιστα
στην άκρια των χειλιών σου

Λαχτάρα της  λαχτάρας μου και της ψυχής ψυχή  μου…

Οι δρόμοι της αγάπης μας παιδιού μουτράκι  που ‘λαμψε
μετά μεγάλο κλάμα

Είναι στο ξέφωτο των προσμονών μας  που αναρριγάνε
τα φιλιά στόμα με στόμα αστράκια

Θέλω να σε θυμάμαι  μ’απλωμένα στο μαξιλάρι
τα μαύρα σου μαλλιά

Το γυμνό κορμί σου διάφανο σαν Καλοκαίρι και ψίθυρος
νερού σε ρίζα από πλατάνι

Οι δρόμοι της αγάπης μας έχουν μια Άνοιξη στο στήθος τους…

ΑΘΗΝΑ 11/5/2015

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

ΚΑΗΜΟΣ

Θέλω να σου ευχηθώ μάννα…
να πούμε όσα δεν είπαμε
να κάνω όσα δεν πρόκανα
Να σου γυρίσω ένα φιλί…

Σε θυμάμαι  να κλαίς…

Πότε συλλογισμένη
πότε να κοιτάς μακριά
και  βουβά  δάκρυα
-ποιος να σ’ ακούσει ρε μάννα;-
να κατεβαίνουν τις  χαρακιές
ήσυχα στα μάγουλά σου
- πότε πρόλαβες
και τις έκανες ρε μάννα;-

Στα πενήντα εννιά σου έφυγες
Από τα τριάντα εφτά σου μόνη

Μικρό παιδί που διάβαζα
«κι οι μάνες είναι για να κλαίν»
κι αναρωτιόμουν
γιατί η δικιά μου πιο πολύ…

Θέλω να σου ευχηθώ ρε μάννα…

Να ‘ξερα μόνο πως μ’ ακούς
λίγο πως με θυμάσαι….

ΑΘΗΝΑ 10/5/2015

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Λουλούδια ο κόσμος και γελά
 μα εγώ αίματα θυμάμαι…

Στη μάντρα της Καισαριανής
Ένα λουλούδι κόκκινο
κι έβαψε η μνήμη ….

Διακόσιες σκιές  ο Θάνατος
«μην είδατε το γυιό μου»

Μαύρη μάννα

τον Τάσος  σου τον είδαμε
 στη Σαλονίκη…

Στη Βουλιαγμένης τον Αλέκο σου

Μάννα Πρώτη του Μάη
η ψυχή σου στην αγχόνη
τέσσερα κορμιά

Ένα λουλούδι κόκκινο…

Έντεκα Νοέβρη
χίλια οκτακόσια ογδόντα επτά…

Μάννα στις Πολιτείες του Νότου
πάλι με κρεμάνε...
Ήταν σα χτες που με σκοτώσανε
ξανά, στη Βαλτιμόρη...

ΑΘΗΝΑ 1/5/2015