Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΚΑΛΛΟΣ

ΚΑΛΛΟΣ

Κύκλω  ελαύνει
θάμβος  το της Ανοίξεως Φως

« Ω γλυκύ μου έαρ»

ο Άδωνις
ο Έρωτας
έρωτα ενέδυσέ με
επί χρωμάτων
επί ευκλεών ανθέων
«εν τη ωραιότητι ήν»  περιγίγνεται…

Εν κόλποις   της  Ανοίξεως
ευφρανθήσομαι
εν κόλποις   γυναικών….

Γυναίκα Άνοιξη
στην αγκαλιά σου σπούδασα το κάλλος

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 29/2/2016

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

Φως στην άκρη της αυλής μου
 από χρόνια φύτεψα
Μπουμπουκιάζει και ανθίζει
και στην πλάτη μού φοράει
τα φτερά της Άνοιξης

και τινάζει τα μαλλιά του
τα χτενίζει πάνω μου
Κάθονται στα μάγουλά μου
βρέφη αστράκια τα φιλιά του
και φτεροκοπήματα

κάθε αυγή και κάθε δείλι
μ’ ακουμπούν τα χείλη του
σπάει το ρόδι της καρδιάς μου
 και σκορπάει  σε χρώματα

και πεθαίνω και ανεβαίνω
σ’ ομορφιές και χάνομαι
Στου Ουρανού τα περιβόλια
 χλόη τα  δυό  μάτια μου

Άνοιξή μου  Μυγδαλιά μου
Συ το Φως και τα φτερά μου…
Κι αν σε τραγουδώ Κυρά μου
σαν χαρά που λαμπυρίζει
και πουλιών τιτίβισμα

Ψέμματα είναι  το όνειρό μου
 όλα ψέμματα
Την καρδιά μου πλημμυρίζουν
 πόνοι κι αίματα….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  22/2/2016


Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

ΚΗΔΕΙΑ

Το αγγελτήριο θανάτου
 στο στύλο της ΔΕΗ
μας ξάφνιασε

« ΚΗΔΕΙΑ
     του
ΙΩΑΝΝΗ  ............»

Ο νους μας πήγε σε κάποιο
 συνονόματο και συγγενή του
 που λείπει χρόνια στην Αθήνα

Τόσο πολύ τον είχαμε ξεχάσει

εκεί στο ίδρυμα που τον είχαν
τα τελευταία χρόνια
Πολυομυελίτιδα λέει στο στρατό
του αχρήστευσε τα πόδια
κι ήταν ο Γιάννης ολημερίς
 στο καροτσάκι  του και γύριζε
με τα γερά του χέρια τις ρόδες
και πήγαινε  στη μεγάλη δημοσιά
ως έξω απ’ το χωριό

Έτσι κύλαγε τις μέρες του και τη ζωή του

Έγερνε το κεφάλι στη μια μεριά
και έσφιγγε το στόμα  του με πείσμα
κι όλο μας αγγάρευε εμάς τα μικρά παιδιά
 να του φουσκώνουμε με μια τρόμπα
του χεριού φλιτ  φλιτ τα λάστιχα
Μιλούσε λίγο ένα γεια μια καλημέρα
κι  ύστερα πάλι χανόταν  σε μια βουβή
απλωμένη  ως πέρα  όσο έφταναν  τα μάτια του
μελαγχολία
Αυτά θυμάμαι μόνο από το Γιάννη
και το ένα παπούτσι που ήταν πιο χοντρό
στο πόδι  που είχε κοντύνει η αρρώστια

Τη θέλησή του να υπάρξει  θυμάμαι
 το πείσμα του…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/2/2016

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

Είναι κάτι άνθρωποι 
που για τα πάντα μεριμνούν
τίποτα στην τύχη δεν αφήνουν
Όλα υπό έλεγχο
α να μπορούσαν
και τι δε θα ’διναν και την εξόδιο
ακολουθία τους να επιστατήσουν
Είναι κάτι άνθρωποι
που από νωρίς και για τον τόπο
προνοούν διαλέγουνε
το χώμα το στερνό τους
Ενίοτε και πρόβες κάνουν
μπαινοβγαίνοντας στο λάκκο
μη και τους είναι στενωσιά
μη βρίσκουνε οι πέτρες στα πλευρά τους
τόσο πολύ της λεπτομέρειας
Οι ζωές τους οι γάμοι τους
τα μικρά και τα μεγάλα καθημερινά τους
τακτοποιημένα σε γραμμές
και ούτε τρίχα να λαθεύει
Σαν εκείνο τον Παναγιώτη το δικό μας
που όσα σπατάλησε στον τάφο του
δε χάλασε στα ογδόντα χρόνια της ζωής του
που τον έχανες που τον έβρισκες
στο κοιμητήριο κι όλο καμάρωνε
κι όλο καλούσε φίλους να δουν και να θαυμάσουν
τέτοιος τάφος
σαν τον δικό του δεύτερος μην είναι
Κι έφτασαν χρόνια ανημπόριας
κι έφτασαν χρόνια δίχως μνήμη
και ξέχασε και όνομα και δόξες
τώρα κείτεται δέκα σκαλιά κάτω στη γη
τρία σκαλιά πάνω απ’ τους άλλους….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 16/2/2016

ΦΙΛΙ


Πως γλυκαίνει την ψυχή μου η φωνή σου
Ανθίζουν τα λόγια σου στην ψυχή μου
το βάρος της γίνεται φως
Μέσα του αναλήπτομαι
φιλί πάναγνον
Κανένα φως ανώδυνο
καμιά χαρά ανεμπόδιστος
Στροβιλίζομαι Έρωτας
και με εξουθενώνει
Στην πέτρα της καρδιάς δια παντός εχαράχθη
Ίον το ευαίσθητον Φωτιά ευπαθής η αγάπη
Κόκκινο ρόδον ευώδες....
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 14/2/2016

ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Όταν φεύγει μια γυναίκα
βλέπεις την πλάτη της
Ποτέ το πρόσωπό της
να μαντέψεις τα συναισθήματά της...
Μόνο την πλάτη της
Να ξεμακραίνει...
να χάνεται...

ΑΘΗΝΑ 27/1/2016