Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

ΣΚΙΕΣ

Η ψυχή ως της λύπης μορφή
‘χαρακώθη  σε πέτρα τραχιά
και ως πόνος…

Ως θολή σκοτεινιά η πείνα
λιγώνει τα μάτια
κι οι γάντζοι μαύρα χέρια
ανασκαλεύουν τους κάδους…

Τη στιγμή που λιγοστεύει το φως
ως μορφές ταπεινές
θεριεύουν οι σκιές
κι οι τσακισμένες   ‘περηφάνειες
βγαίνουν στους δρόμους

Ξεχαρβαλωμένα καρότσια
ένας  ένας  δυό  δυό
 σπρώχνουν οι άντρες…

Με φτηνά κοκκινάδια κι αρώματα
οι κοπέλλες  και καλούν
σε  έρωτες που υπομένουν
φτηνή αμοιβή φτηνά κρεββάτια
και βλέμματα απλανή
αλλού ταξιδεμένα…

Ω  ηδονή βυθισμένη
 στην αλληλέγγυα θλίψη
- αλλού κορμί αλλού ψυχή
 και σκέψη ακίνητη -
αγκομαχάς να τελειώσεις…

Αδικαίωτες της μοναξιάς προσδοκίες
παιδιά της φιλόξενης και εγκάρδιας νύχτας
μόνη σας αγκαλιά το σκοτάδι….


Η ψυχή πέτρα ως πέτρα βαραίνει
και κλεί της νύχτας τα πλάσματα
 και το φως που πληγώνει…

Γλώσσα μου κάνε να φτάσω
 να ιστορήσω τα βάσανα….

ΑΘΗΝΑ 29/11/2015

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ

Και φύσηξε τότε ο άνεμος

και θρόισαν τα φύλλα
και σύριξαν οι καλαμιές
 και παφλάσαν  τα κύματα …

και ο άνθρωπος άκουσε…

και, όμοια ο άνεμος , φύσηξε
 και το στόμα του γέννησε φθόγγους
και  άρθρωσε γλώσσα και νότες..

Κι έβαψε ο  ήλιος τα βουνά

την αυγή και το δείλι
και τη θάλασσα ως πέρα μακριά
και τους κάμπους

και ο άνθρωπος είδε…

και  αποστήθισε την ομορφιά
και  τα χρώματα
και βάλθηκε να  ιστορεί
σε καμβάδες και τοίχους
τόπους  φως και νερά

και αφουγκράστηκε την σκληρή πέτρα
 και το μάρμαρο…
Μέσα τους  ένοιωσε μορφές και πουλιά
την καρδιά του την ίδια…

Και με σφυρί και σκαρπέλο πελεκώντας
κίνησε να λευτερώσει τον άγγελο μέσα τους
που ήταν η ψυχή του…

και εγέννησε ο άνθρωπος  τέχνες…

Της μιλιάς και των ωραίων ήχων
και των χρωμάτων όλων
που του χάρισε το φως
μαζί με εκείνη τη σκληρή των αγαλμάτων…

κι αργότερα την τέχνη των ψευδαισθήσεων
με όλους τους τρόπους που έχει
 η οφθαλμαπάτη να συντηρεί τα όνειρα…

Καθ’ εικόνα και ομοίωση του κόσμου γύρω του …

ΑΘΗΝΑ 27/11/2015

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

ΕΚΚΛΗΣΗ

Η αγάπη στα μαλλιά σου
αηδονάκι  κάθισε
κι η αυγή στα δυό σου χείλη
σα φιλί περπάτησε

Δροσοστάλαξε η καρδιά μου
χίλια χρώματα
από φως σ’  έχει πλασμένη
 κι απ’ αρώματα

Στόμα μου μοσχοβολιά μου
ηλιαχτίδα μου
τα δυό χέρια σου αγκαλιά μου
και πατρίδα μου…

Ανθισμένο  μου αεράκι
και φωνούλα μου
λεπτοφτέρουγή μου αγάπη
λιβελούλα μου

Σε προσμένω στ’ όνειρά μου
και στο ξύπνιο μου
μυρωδάτη μου ομορφιά μου
λεμονάκι, κίτρο μου

έλα ξάπλωσε κοντά μου
 μες τα χάδια μου
να απαλαίνει η μοναξιά μου
και τα βράδυα  μου…

ΑΘΗΝΑ 23/11/2015

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

ΆΦΕΥΚΤΟΣ ΔΡΌΜΟΣ

Άνθρωπε!

Τα χρόνια που φεύγουν
δαγκώνουν την ψυχή σου
η μελαγχολία βάφει τον κόσμο σου
με στάχτη
κάθε που φτάνεις στη μεγάλη καμπή
πριν τη μεγάλη ευθεία

Στην άκρη τούτης της αμετάκλητης πορείας ο Θάνατος

Σύναξε την τελευταία ικμάδα
αξιοπρέπειας και κοίτα τον  στα μάτια
όπως τον κοίταξες φορές δυό
 που το ρολόι έδειχνε κρίσιμη ώρα

Στιγμές δυό που η ένταση πέτρωσε τη σκέψη
με καρδιά πληγή και στήθος ανοιχτό
στιγμές δυό και ώρες δώδεκα
που σε ταξίδεψαν στην πέρα όχθη

Σύναξε τις μικρές σου νίκες
όσο ο έρωτας με εφήμερες δάφνες
και αυθάδη έξαρση  εξακοντίζεται
υγρός στον ελάχιστο της ηδονής καιρό
 με την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του κορμιού
και την πίστη κάθε φορά πως ξορκίζει τη φθορά

πέφτοντας αποκαμωμένο πλάι
 στην αιώνια μήτρα
Ω παρηγοριά γυναίκα
χάδι που γλυκαίνεις την σκληρή αλήθεια
κάθε που αποκαλύπτεται δόξα κενή
και οι νίκες αυταπάτες…

Ω! άνθρωπε
Νους και καρδιά που υπεκφεύγει
την  αδιαμφισβήτητη γνώση της ανέκκλητης μοίρας σου..
Κάτω από το γέλιο σου, κάτω από τα πόδια σου
απλώνεται η θλίψη σου
« κραταιά ως θάνατος»

ΑΘΗΝΑ 21/11/2015

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ΚΑΘΑΡΜΟΣ

Πυρουργός
τα όσα φέρνει η ζωή
 να πυρώνεις σε σκέψη καμίνι
και με κρίση φωτιά

Να χτυπάς δυνατά
 το σφυρί στο αμόνι
ώσπου να πέσει
 το ψέμμα σκουριά
 και  ατσάλι να στεριώνει
 η αλήθεια

Στο ίδιο καμίνι
να πυρώνεις τις λέξεις
Τα μαλάματα να καις
που τις έντυσαν χρόνια

Καύτρα την καύτρα ποιητή
ν’ απολεπίζεις τη ζωή απ' το ψέμμα
να γίνονται οι λέξεις ατσάλι
πέτρες σκληρές

 Να στεριώνει το ποίημα

ΑΘΗΝΑ 10/11/2015

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

ΑΠΑΘΕΙΑ

Κηλιδωμένα κύματα
ματωμένα

Η εικόνα επαναλαμβάνεται
ξανά και ξανά
αμβλύνεται η οργή

Ο θάνατος ξανά και ξανά
ακίνητα μάτια
 ακίνητα μυαλά

Η πληροφόρηση άκριτη καλπάζει
 η πληροφόρηση άκριτα σκοτώνει

Τούτη η νύχτα τούτος ο φόβος
θεριεύουν

Το μακρύ κορδόνι της απόγνωσης
αγριεύει

Περπατά και αγριεύει
 σαν  απρόβλεπτη απειλή
που προέκυψε

καρφωμένοι στην τηλεόραση
 οι ασφαλείς κοιτάνε
καρφωμένοι στην τηλεόραση
οι αφελείς κοιτάνε….

ΑΘΗΝΑ 5/11/2015