ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΊΑ

Στόμα δαμάσκηνο
και ροζ μωρού τα χείλη
και μωβ, φιλιού που ανθεί, βιολέτας…
Όνομα μόνο κόκκινο
και τραγανό που σπάει στα δόντια
χυμός ηδονή του ουρανίσκου
και γλώσσας που συστρέφεται
αποζητώντας απολαύσεις
και γλυκασμούς

του έρωτα…

Γερμένη, οπτασία αλμυρή
και διάφανη, πάντα στο πλάι
σε μια οξώπετρα της Μήλου άσπρη
σμιλεμένη από νερό και από άνεμο
και ήλιο πολύ το καλοκαίρι εκείνο
στα μαλλιά σου
να βγαίνει από τη θάλασσα και να λοξοπατάει
σαν κάβουρας ο πόθος το λεπτό

κορμί σου

Όπως, άλλες φορές, στις πλάκες πάνω
από βαρύ σχιστόλιθο της Μαγνησίας
που κατεβαίνουν ως μέσα στα νερά
που σε αγκαλιάζουν
στην ίδια πάντα θέση στο πλάι ακουμπισμένη
με στήθη και κορμί αφημένα στα χάδια των κυμάτων
να χαμογελάς όμορφη
που δεν γίνεται άλλο

Μυστηριώδης

Καθώς τότε ντυμένη με λευκό πουκάμσο
στη μέση δεμένο κόμπο
πάνω από τον αφαλό σου
και πάνω από το τζίν με νάζι
και πόδια σταυρωτά
και με αίνιγμα στα μάτια
και με ψηλές άσπρες γόβες
και τα μαλλιά να πέφτουνε μπροστά

να δείχνεις τόσο πολύ ανεξάρτητη και λεύτερη
και τόσο πολύ τριγυρισμένη από πόθους ανδρών
και επιθυμίες τόσο
Μόνη

μιας μελαγχολίας κρυφής
που δεν την αφήνει να φανερωθεί
η ωραιότητα της ύπαρξης σου…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 29/8/2018

ΜΟΥ ΜΙΛΆΣ

Μου μιλάς και από τα στόμα σου
πουλιά φεύγουν τα λόγια σου
φτερουγώντας γύρω από το πρόσωπό σου…
Και ανεξάρτητα, κάθε φορά, το θέμα
εκστασιασμένος χάνομαι να κοιτώ τα χείλη σου
έτσι να μιλούν, έτσι να κινούνται..
Να αναψοκοκκινίζουν τα επιχειρήματα στα μάγουλα σου
Να καίνε να σπινθηροβολούν
να με ρωτούν τα μάτια σου…

Κι όλο ναι να τους λέω χωρίς να ακούω…

Μόνο παίρνω τα λόγια σου,
εικόνες τα μαλλιά σου, τα χείλη, τα μάτια σου

και φτιάχνω

Χάδια , φιλιά, γυμνά κορμιά
γλυπτά συμπλέγματα πόθων και στεναγμών
και υπογάστρια κάτω από βαριές ανάσες
και ψίθυρους υγρούς εφηβαίων…..

Τα λόγια σου υπαινιγμοί αόριστων όλως διεγερτικών
ερωτικών υποσχέσεων….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 27/8/2018

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΆΣ

Θέλω Παναγιά μου, σήμερα, να μιλήσω για σένα
Να μιλήσω με σένα…
Κι όλο μπερδεύεται στα λόγια μου η δική μου μάννα
Τότε, στα μικρά μου χρόνια, που μ’ εμπιστευόταν
στην έννοια σου,
κι έβγαινε να κάνει τις δουλειές της...
Τότε που σε παρακαλούσε με δάκρυα
- τα δάκρυα λένε σε συγκινούν, πώς να ξεχάσεις… -
ύστατή της ελπίδα
τις ώρες της αβάσταχτης απόγνωσης…

Την θυμάμαι ακόμη, Παναγιά μου,
- κι ας κόντευε πια σαράντα χρόνια πεθαμένη-
τις κρίσιμες για τη ζωή μου ώρες
γονατιστή να σέρνεται από τον χιτώνα σου
και να παρακαλάει
κι ήταν το παρακαλετό της κλάμα και σπαραγμός
επειδή, Παναγιά μου, είναι η κάθε μάννα Εσύ
κάτω από το δικό της σταυρό
και βλέπει στο δικό σου παιδί
τα παιδιά τα δικά της…

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 15/8/2018

ΠΕΊΣΜΩΝ ΈΡΩΣ

Έκλεινε τα μάτια του και έμενε να την βλέπει
όπως ήθελε να ήταν,
μικρή στα άγουρά της χρόνια...
Πάντα, την ώρα που έφευγε
το τελευταίο βραδινό φως,
την αγκάλιαζε και της έβγαζε αργά
όλα της τα ρούχα,
την έπαιρνε και την απίθωνε απαλά
στην ακροποταμιά δίπλα στις ιτιές
στις ακροθαλασσιές κάτω απ' τα αρμυρίκια...
Όμως, με μια κίνηση δυσανεξίας,
"μας βλέπουν" του έλεγε
- Μα ποιός; ρωτούσε
- Ποιός... τόσα αστέρια κοιτάνε...
Και σηκωνόταν
μάζευε τα ρούχα της και χανόταν
γυμνό φως μέσα στο φως της νύχτας...
Έμενε με τα βλέφαρα κλειστά
με τα χάδια, τα φιλιά του μετέωρα
με όσα πόθο σύναζε στην καρδιά του
η σύστολή της…

Άνοιγε τα μάτια του και την αγκάλιαζε τρυφερά
έτσι που κοιμόταν δίπλα του,
ηλικιωμένοι και οι δυό τους πια,
και μετέθετε κάθε φορά
το όνειρό του στην επόμενη νύχτα...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 12/8/2018

ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ

Κι αν η ψυχή μας, εδώ, δεν ανατάσσεται
στου Αιγαίου το λευκό και γαλάζιο
είναι γιατί γεννήθηκε πράσινη...
Στο δικό της απέραντο των πεύκων και των βελανιδιών
κι έμαθε να γαληνεύει κάτω από βαθυϊσκιωτα πλατάνια...
Να σκύβει και να δροσίζεται σε ρέματα
και βρύσες που κελαρύζουνε στα πλάγια...
Εμάς η ψυχή μας φτάνει στη θάλασσα
κυλώντας μαζί με αλφικά ποτάμια...
Ποτάμια της άσπρης πέτρας
με στραφταλένια νερά σμαράγδια
και με μια γλώσσα που σμιλεύτηκε χιλιάδες χρόνια
όπως τα ολοκάθαρα χοντρά χαλίκια των κοιλάδων μας
και φτάνει πέρα μακριά
και πέρα βαθιά μέσα στη θάλασσα...
Ακρώρεια, Λασιών, Αλίφειρα
Ερύμανθος, Αλφειός, Αρέθουσα
τόποι και Θεοί και νύμφες
σε παθιασμένα νοερά συμπλέγματα πόθων

Ότι οι ψυχές μας πολύ ηράσθησαν το κάλλος...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 6/8/2018

ΕΡΩΤΙΚΌ ΤΟΥ ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ

Μου πρόσφερες σταφύλι..
Μεγάλες σκούρες ρώγες δυό
τις κράτησες στα δόντια σου
στόμα με στόμα να ΄ρθω
για να τις πάρω

κι όταν τα χείλη μου αγγίξαν τα δικά σου
τα δόντια σου τις ρώγες 'σπάσαν αλαφρά...
Έτρεξε ο μούστος στο πηγούνι σου
-κόκκινο του έρωτα λακκάκι υγρό-
κύλισε στο λαιμό σου

Μεγάλες σκούρες ρώγες δυό
τις κράτησα στο στόμα μου...
Ανασεμιές βαθιές και ρίγη δυό
απ' άκρη σ'άκρη του κορμιού
κινήσαν απ' τα στήθη σου

Μεγάλες ρώγες... σκούρες...δυό
γεύση σταφυλιού πηχτή
οι δυο καρδιές μας σαν ηρέμησαν...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 4/8/2018

ΜΙΚΡΌ ΕΡΩΤΙΚΌ

Τα χείλη σου...
Θάμπος φωνής και θάμβος πόθου...

Ανέβασέ με στο φιλί σου...
Να αλαφρύνει το βάρος της καρδιάς ...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 2/8/2018