Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

" Κι όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα"


" Κι όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα"
( Μανώλης Αναγνωστάκης)

Όμως κι εγώ, Μανώλη, δεν παραδέχομαι την ήττα

Πόσες φορές η ίδια ιστορία

Πόσες φορές αγγίξαμε τη νίκη

Τη Βρύση και δεν ήπιαμε

Τότε ...κι αργότερα..

Τα όνειρά μας πλατάγιζαν ψηλά
Κόκκινα λάβαρα
Ιαχές
Συνθήματα
κι οι ρήτορες

" Φύλακες γρηγορείτε"

Φύλακες γρηγορούσαν
Τα νιάτα μας άγρυπνα
Οι ψυχές μας πυρκαγιές

Πάνω κάτω

Ομόνοια  Σύνταγμα
Οι πλατείες γεμάτες
Ο λαός κυρίαρχος
Ο λαός στην εξουσία
Η νίκη ήταν δική μας

Παρά τρίχα
Πάντα παρά τρίχα


Πως έγινε, πες μου, Μανώλη,
Πώς έγινε, λέω,  κι είδαμε
τις σημαίες μας να αλλάζουν χρώματα
τις σημαίες  μας σε ξένα χέρια
Πώς έγινε κι ακούγαμε τα λόγια μας σε ξένα στόματα

Ο κόσμος να χειροκροτεί
Ο κόσμος να παραληρεί
Ο κόσμος να επευφημεί
άλλο Μεσσία

Ψέμματα φωναζαμε
Μη τον πιστεύετε φωνάζαμε
Λαοπλάνος φωνάζαμε
Κλέφτης φωνάζαμε
Είναι δικά μας τα λόγια του
Είναι δικά μας τα συνθήματά του
Είναι προβιά το ζιβάγκο του

Φωνάζαμε

Κανείς δεν άκουγε
Κανείς δε νοιάστηκε

Τα πλήθη αλλαλάζοντα
Τα πλήθη ενθουσιώδη

Οι φωνές τους σκέπασαν τις δικές μας φωνές

Τα πλήθη μας προσπέρασαν

Η Ιστορία...

" Εδώ και τώρα"
άμεσα λόγια και ζεστά

"Αλλαγή"

Και τι δεν έταζε...

Μείναμε να κοιτάμε άλαλοι
Μείναμε να κοιτάμε τις άδειες πλατείες
Να κοιτάμε τους δρόμους

Κουρέλια οι κόκκινες σημαίες μας

τα  όνειρά μας στις λάσπες
τα οράματά μας λειώμα

Οι αλήθειες μας


Μια ακόμη ευκαιρία χαμένη Μανώλη

..και περάσανε χρόνια
κι ήρθε ο Κωνσταντίνος
κι ήρθε άλλος Κώστας κι άλλος Κώστας
κι  άλλος Γιώργος ήρθε

Τόσο ίδιοι
Τόσο απαράλλαχτοι

Κι ο τόπος ρημαδιό

Τώρα, Μανώλη, γυρίζω  στους παλιούς δρόμους
Στις πλατείες τις γνωστές μας γυρίζω

Κοιτάζω στα μάτια τους αδιάφορους διαβάτες

Γυρεύω τους παλιούς συντρόφους

Γυρεύω το παλιό Καπετάνιο
Δεξιά του ο σύντροφος με τη σημαία
Αριστερά ο σύντροφος  σαλπιγκτής
καβαλάρηδες

Γυρεύω  τους νέους συντρόφους

Γυρεύω το νέο καπετάνιο
Δεξιά του ο σύντροφος με τη σημαία
Αριστερά του ο σύντροφος σαλπιγκτής
καβαλάρηδες

Τη δική μου νέα Λαμία γυρεύω

Ένα βλέμμα ν΄ακουμπήσω γυρεύω

Ένα βλέμμα ν΄ανάψει το βλέμμα μου
Κι από βλέμμα σε βλέμμα
Ν' ανάψω τις παλιές πυρκαγιές
Να λαμπαδιάσουν οι καρδιές

Να λαμπαδιάσει ο τόπος

Σύντροφοι ξανά
Πάλι Λεύτεροι

ΑΘΗΝΑ  3/5/2012








3 σχόλια:

Θοδωρής Αργυρόπουλος είπε...

Γιωργία μου σε ευχαριστώ πολύ....Η αλήθεια είναι πως ψάχνω να βρω τον καινούργιο μου εαυτό και λογοτεχνικά...να επαναπροσδιοριστώ...

Jenny Sgoura είπε...

"Ένα βλέμμα ν΄ακουμπήσω γυρεύω
Ένα βλέμμα ν΄ανάψει το βλέμμα μου
Κι από βλέμμα σε βλέμμα
Ν' ανάψω τις παλιές πυρκαγιές
Να λαμπαδιάσουν οι καρδιές
Να λαμπαδιάσει ο τόπος.."
γιατι ομως εχω την εντυπωση πως δεν ηρθε ακομα ο καιρος ...;

ο επαναπροσδιορισμος σου Θοδωρη πετυχημενος .. αλλα ..απο την αρχη η καθε σου φορα καινουργια ειναι ...τιποτε δεν μοιαζει με το προηγουμενο.. εχεις το χαρισμα να ξανανοιωνεις ...

Θοδωρής Αργυρόπουλος είπε...

Ευγενία μου σε ευχαριστώ πολύ....Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ...Σε ευχαριστώ που με τιμάς με τη φιλία σου...Σ' αγαπώ....