Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

ΒΑΡΟΣ

Το βάρος της ιστορίας μας
σκέβρωσε τους ώμους μου…
Τούτη η γνώση δεν αφήνει
να σκεβρώσει κι η καρδιά μου …
Τούτος ο τόπος, τούτες οι πέτρες
δέος και θάμβος…
Ποιητή Γιώργο Σεφέρη
«Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες
Τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες, τη μοίρα μου…»
Τόσα νιάτα ριγμένα στο Μινώταυρο
τόσα κορμιά π’ αλέσαν οι μυλόπετρες
τόσες ψυχές…
Τούτη η πατρίδα… το αίμα μας….

ΑΘΗΝΑ 25/3/2016

ΧΑΜΟΖΩΕΣ

Τ’ άδικο αφάνισε τις ζωές μας…
Νυχτώνει…
Πιο πολύ μέσα μας…

Πληθαίνουν όσοι ψάχνουν
στους κάδους…
Προχθές μια γιαγιά
βρήκε ένα πορτοκάλι
επί τόπου το ‘τρωγε…

Δε βοηθάει και ο καιρός…
Ξαφνικές νεροποντές
και τα  υπόστεγα πιασμένα
Τούτη την Άνοιξη
αναθαρρήσαμε άδικα…

Θέλω να πω βιαστήκαμε
κι ας όλο λέμε να πάψουμε
να πιστεύουμε τις υποσχέσεις…

Βγαίνω απ’ το σπίτι
 και όλο το μάτι μου πάει
στους στύλους της ΔΕΗ
Διαβάζω τα κηδειόχαρτα
μ’ ένα κρυφό φόβο
μη διαβάσω το δικό μου…

Χαμοζωές…
Από παγκάκι σε παγκάκι
και από απελπισιά σε απελπισιά…
Πάρε με μαζί σου…
κι ας το ξέρω πως κάπου να πάμε
δεν έχουμε….

ΑΘΗΝΑ  27/3/ 2016

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

«Επί ασπαλάχθων» κίτρινων
με γρατζουνιές και μ’ αίματα
ατίθαση η Άνοιξη διαβαίνει

Ως ρίγος ηδονής
ως καλπασμός
 χρωμάτων ανυπότακτων

της πάλαι ποτέ νεότητας μου
 της νυν και της παντοτινής μου

 ως κόρη  πάμφωτη  λυσίκομη
διάφανο σώμα ανάερο
διαπερατό στους πόθους
διαπερατό στα κελαηδήματα
και στην ανατριχίλα

Άχραντα χείλη φίλησα

Χνουδάκι  τσαγαλάκι  μου
άγουρο στόμα απίθωσες
 στα δυό τα δάχτυλά μου…

Γυναίκα γη  η Άνοιξη
ελπίδα παντοτρόφος
 Σπλάχνα ταγμένα
 να βλασταίνουν…

Θήτευσα στην ομορφιά
του ανθισμένου ασπρόρεικου

Ανελέητο το φως αποζητά
τη γύμνια της καρδιάς μας…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 22/3/2016

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Κεύθω

Κρύβω τον έρωτα
Τον επιβουλεύονται φθόνοι
Στις πτυχές της καρδιάς μου
τρία ράμματα
Πως αυξαίνουν οι χτύποι
λαχτάρα κρυφή μου
Το τριαντάφυλλο που μου χάρισες
θυμάσαι;
Σελιδοδείχνει τις μέρες μου...
Σου δίνω το αίμα μου
Αναφιλητό πορφυρό
η αγάπη
Το φιλί σου το φιλί μου ν' αγγίξει
κι αστραπή, στη στιγμή, να γεννούμε
και να λάμψουμε φως
Πριν για πάντα μαζί να χαθούμε....

ΑΘΗΝΑ 14/3/2016

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

ΕΛΛΑΔΑ

Τον τόπο που μου δόθηκε
χώρεσα στην καρδιά μου

«Αρμυρή πατρίδα»
αίματα και πόνοι
και τα παιδιά που αποδημούν

Ανήμπορος φορτώθηκα την πίκρα
 Είναι η μετριότητα που από παντού με ζώνει

Στη δίνη του κατακλυσμού
ασήμαντοι πάλι στο τιμόνι

Ενάντια στη συντεκνία των αρχόντων
η ψυχή του λαού...

Το πάθος για τον τόπο μου
 παρακινεί η αγάπη

ΑΘΗΝΑ 7/3/2016