" Τα θεμέλιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος." Οδυσσέας Ελύτης " Άξιον Εστί "
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012
Οι δρόμοι του είναι η μοίρα του
Οι δρόμοι του είναι η μοίρα του. Να φεύγει να πλανιέται...
κι είναι του νου του οι αστραπές που κλειούν τα βήματά του...
Κίρκη του Εσύ κι Ελένη του και Πηνελόπη ξένη...
Πως ήρθε στα παλάτια σου πως 'βρέθη στο νησί σου
κι απόθεσε δώρ' ακριβό την ίδια την ψυχή του
Κι από κοντά τη σκέψη του σκέπη να σε σκεπάσει
κι από κοντα τα λόγια του λινό λευκό σεντόνι..
Για να ξαπλώνει η ομορφιά που 'χουν τα μαύρα μάτια
- ά που 'ναι νύχτες σκοτεινές , νύχτες ανταριασμένες -
Που 'χουν τα μαύρα σου μαλλιά κι υπόσχονται τα χείλη
τα στήθεια τ' ανερμήνευτα, τα χέρια που προσμένουν
Να πλάσουν χάδια αλησμονιάς και χάδια τρομαγμένα
κι ανάμεσα από στεναγμούς κι αγγίγματα του πόθου
να φτάσουνε στο αίνιγμα που κρύβουνε τα πόδια
να βρούνε τη σχισμή υγρή και με τ'ακροδάχτυλά τους
Να πουν τα λόγια τσ'αρμηνειάς, τα που ο χρησμός ζητούσε
για να μερέψουν τα στοιχειά, για να μερέψει η Σφίγγα
για να λυθούν τα μαγικά για να λυθουν τα πόδια
ν’ ανοίξει ο δρόμος να χαθεί να φτάσει στο βυθό σου
Κι απέ ξοπίσω του ξανά ο δρόμος θε να κλείσει
- κοχύλι που το φόβισαν - και μέσα σου να μείνει
Σποράκι που το φύτεψαν εκεί να ξεβλαστήσει
κι αν σε ρωτήσουνε ποτέ ποιος είναι ο πλαστουργός του
Να πεις πως στο ‘φερε ο καιρός, η μοίρα στο χρωστούσε
Πως είναι δώρο απ’ τους Θεούς…κι αυτό είναι τ’ όνομά του
Στο σπίτι του, στον τόπο του στη γλώσσα τη δικιά του.
ΑΘΗΝΑ 7/10/2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)