Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΝΑ ΄ΓΡΑΦΑ ΛΕΕΙ

Να ‘γραφα λέει ένα ποίημα…
Λιγόλογο…
Να ‘χει τις λέξεις του τραχιές
σαν λαξεμένες με το καλέμι στην πέτρα…
Ρυτιδιασμένες…
Ίδιες χαράκια…
Όπως τα πρόσωπα τα ανεμοδαρμένα
όπως τα μάγουλα των ψαράδων
που ‘φαγε τ’ αλάτι…
Να ‘χει κυρτώσει το κορμί του
από τα βάσανα
Ένα ποίημα λιτό… λιτότατο …
Με σφιγμένα χείλη
Με ύφος αυστηρό,
σκληρό σα χαροκαμένη μάννα….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 27/3/2017

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΜΉΛΟ

Ένα κόκκινο μήλο
Δαγκωνιά
στιγμιαία απερισκεψία
Αιώνια καταδίκη
Του έρωτα Εύα
ίδιο λάθος είμαι
Κατάδικός του
Ευλογημένα τα πάθη μας
Γυναίκα

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 21/3/2017

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

ΕΠΙΜΟΝΉ

Τα βράδυα στα καφενεία
απλές καθημερινές κουβέντες…
Μετράμε τις κυριακές μας με μνημόσυνα
«Σαράντα», «εξάμηνα», «χρονιάσματα»…
Μέχρι να πάρουν το δρόμο της λησμονιάς
Εμείς μάταια πασχίζουμε
να συντηρούμε τη μνήμη τους…
Πόσους να χωρέσει και η μνήμη των ζωντανών…
Η ζωή πορεύεται…
Κι όσο μακριά κι αν κοιτάζω πίσω μου
βλέπω μαύρα τσεμπέρια…
Μπροστά μου η ζωή λιγοστεύει…
Εν τούτοις επιμένω να προσδοκώ
Ανάσταση του τόπου μου….
Για όσο ακόμη θα βαρεί η καμπάνα του….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 19/3/2017

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

ΚΑΤΆ ΤΟ ΈΘΙΜΟΝ

Μάρτης και άλλος Μάρτης
και άλλος και άλλος...
και ακόμα μία Άνοιξη
 που δε θα σηκώσει κεφάλι...
Στον καρπό του χεριού μου
μ΄ένα σπίρτο και το αίμα μου
γράφω κλωστή κόκκινη...
Κατά το έθιμο
Να μη με κάψει τ' άδικο...

ΑΘΗΝΑ 3/3/2017

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΕΥΘΑΝΑΣΊΑ

Κοιτώ τη ζωή να διαβαίνει
μέσα από μέρες άδοξες
να χάνεται
Από τις οθόνες με κατακλύζουν εικόνες
με εξαπατούν λάμψεις
υποσχέσεις εφήμερες
υπουργοί, αντιπολιτευόμενοι,
ειδικοί αναλυτές
ανταποκριτές διάφοροι
που βρέθηκε τόση σπουδαιοφάνεια
πρόθυμη
ανερυθρίαστη σχεδιάζει οδηγούς χάρτες
 επιβεβαιώνει πορείες
ζητάει συναίνεση
ζητάει θυσίες
η ευημερία προ των πυλών
Τι είναι μια ακόμα Άνοιξη
μπρος στην ευθανασία….

ΑΘΗΝΑ 24/2/2017

ΜΙΚΡΌ ΆΤΙΤΛΟΝ

Τόση βουή
τόσα γεγονότα θορυβώδη...
Ανίκανα να σε κινήσουν...
Κοινωνία βουβή έχασα το πρόσωπό σου...

ΑΘΗΝΑ  23/2/2017

'ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Δύσμορφος να σέρνεις το κουτσό σου πόδι
στο εργαστήρι πέρα δώθε
έτσι που δούλευες το πυρωμένο σίδερο χτυπώντας
η αγανάκτηση φούντωνε το θυμό σου
ποια άλλη μάννα αηδιασμένη πέταξε παιδί
να μη το βλέπει, τέτοια ασχήμια κι όμως απαίτησες
την πιο όμορφη
σα να μην ήξερες πως η γυναίκεια ομορφιά πιστή είναι
μόνο αν μόνη σού χαρίζεται
και βούλιαξες στη ζήλεια και την αμφιβολία
και χάλκευσες δεσμά σα να μπορούσες
με σίδερα να κλείσεις την αγάπη
να φράξεις το σκίρτημα και την καρδιά
τι κατάφερες περίγελως έγινες
έτσι που όλοι χαχάνιζαν γύρω
από τον εραστή και τη γυναίκα σου
γυμνοί μέσα στο δίχτυ σου παγιδευμένοι
και εσύ ακόμη μια φορά ταπεινωμένος
τόση η ματαιοδοξία σου
τουλάχιστον να είχες τη σοφία να αφοσιωθείς
στη φωτιά που σου ήταν πιστή και υποταγμένη
και από το μέταλλο να φτιάχνεις έργα θαυμαστά και ένδοξα
όπως το άρμα του ήλιου ή το θρόνο το χρυσό του Δία
το θώρακα του Ηρακλή και τη χρυσή του Αχιλλέα ασπίδα
και άλλα πολλά που γνώρισαν στο κόσμο τη μέσα σου ομορφιά
και εκτίμησε αυτό που ήσουν, δεινός τεχνίτης
και ακάματος και επιδέξιος δουλευτής «Θεός εργάτης»
και όλοι για αυτό με σεβασμό να σε θυμούνται…
Τα άλλα τι τα ‘θελες……

ΑΘΗΝΑ 11/2/2017