Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

ΝΕΡΑΪΔΕΝΙΑ

Της βροχής τις κλωστές θα μαζέψω
 να τις κάνω  νερένια υφάδια
 και να υφάνω υγρό ένα πέπλο
 να τυλίγω τη μικρή μου νεράιδα
Μη μου κρυώσει σαν βγαίνει τα βράδυα
έτσι διάφανη που είναι  γυμνούλα
κι ακόμη θα της φτιάξω μια κούνια από χάδια
να κοιμάται απαλά  στης πηγής τη μικρή τη λιμνούλα...

Τις αχτίδες του ήλιου μαζεύω κι ενώνω
από φως να σου υφάνω νεραϊδούλα ένα σάλι
είσαι φως απ΄το φως της ψυχής μου και μόνο
να σε δω λαχταρώ  όνειρό μου και πάλι...
Απ' όνειρα όνειρό μου σέ έχω πλασμένη
της καρδιάς μου εσύ διαύγεια και ρίγος
απ' τα σπλάχνα των άστρων εσύ γεννημένη
κι ο καιρός που μας μένει είναι πάντοτε λίγος....

Νεραϊδένια μου αγάπη και ήλιε και φως μου
αχ να μην ήσουν μακρυά μου μα να ήσουν  εντός μου....


ΒΑΣΙΛΑΚΙ   28/1/2014


Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

ΒΑΡΚΕΣ

Είναι οι ζωές μας δρόμοι…

Απ’  το  ‘να  μαύρο στ’ άλλο μαύρο…

ανάμεσα στο μαύρο και στο μαύρο  φως
ασημί ποτάμι που το μαύρο  δενει…

Το πριν  άγνωστο
το ύστερο το ίδιο…
 αιώνες  τα  ερωτήματα…

πούθ’ ήρθαμε… που πάμε….

« κοινή γαρ η τύχη»  μας τρομάζει

Τούτη τη γνώση  τη λένε αγωνία…
τη λένε , εν τέλει, υποταγή…

Τούτη η γνώση ακούει  ακόμη
 σ΄ ονόματα  όπωςπεπρωμένο
μοίρα κι ειμαρμένη

ή πάλι σε φράσεις δυσοίωνες και θλιβερές…

« μέχρι εδώ ήταν» …
σώθηκε  το λάδι
στο καντήλι του».. « ‘κόπει ο σπάγγος»
κι άλλα πολλά…

Είναι οι ζωές μας βάρκες…

Σε κάθε βάρκα μια ψυχή
λαμνοκοπά και πάει
ολόισια στο χαμό της…

Κάθε στιγμή καινούργιες
βάρκες ανατέλλουν
απ’ το πυκνό του σκοταδιού
το Χάος…

Στην πλώρη τους ανάβει
ένα φωτάκι…
μοιάζουν πυγολαμπίδες
και σπιθίζουνε
για όσο ζουν
για όσο ταξιδεύουν…

Γύρω τους άλλες ψυχές
σ’ άλλες βάρκες
πηγαίνουν δίπλα δίπλα…
δίνουν όρκους κι υποσχέσεις
μαζί να ταξιδεύουν..
να είναι μαζί για πάντα…

λόγια γλυκά παρηγοριές
στην πίκρα της καρδιάς τους…

Είναι οι ζωές μας βάρκες

Κάθε στιγμή χιλιάδες
βάρκες ναυαγούν
σ’ ανήλια βάθη…

Στην πρύμνη τους
σβήνει ένα φωτάκι
πριν να χαθούν
για πάντα…

΄Κείνη την ύστατη ώρα
οι βάρκες παλεύουν
με τα κύματα

- μαύρα νερά
και χοχλακίζει
η θάλασσα… -

ρίχνουν σχοινιά…

ποτέ σχοινί δεν άντεξε
το βάρος που ‘χει η μοίρα…

Οι βάρκες είν’ στιγμές…

εφήμεροι καημοί
και ζούνε
όσο διαρκεί ένας  στεναγμός
στην Απεραντοσύνη…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 24/1/2014


Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ΟΤΑΝ

Όταν είσαι μαζί μου….

μεγαλώνει ο κήπος
μεγαλώνει ο τόπος…

Ανοίγει γίνεται αγκαλιά…

Κάθε που φεύγεις….

χαμηλώνει ο κόσμος
σκουραίνουν τα σύννεφα…

Στενεύει κλείνει η αγκαλιά …

Σε σκέφτομαι

Ο κόσμος φωτίζεται
γίνεται  χιλιάδες μάτια

Έχουν όλα τ’ όνομά σου…

ΑΘΗΝΑ 14/1/2014

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΟ

Πόθοι δειλοί  μου ανείπωτοι
αδέξια τιτιβίσματά μου…

το στόμα σου μικρό ποτήρι
            - θυμάσαι ; -
το γέμισες νερό και το ‘φερες
            - σφιχτό φιλί -
χείλη με χείλη και με πότισες

Άγουρο νωπότριχο  εφηβαίο σου
- κλειστό  γαρυφαλλάκι  ροδαλό-
πόθοι  υγροί π’  αναδακρυώσαν…

Μικρό κυδώνι αδάγκωτο
         -  θυμάσαι; -
τα στήθη σου ντυμένα  ακόμη χνούδι
         - ρίγος αυγινό -
της πρώτης πρώτης σου Άνοιξης

ρίγος  οι ρώγες σου και ρίγος
οι ρώγες των δακτύλων μου
ορθώθηκαν ν’ ανταμωθούνε

Δε σ’ άγγιξα …

Θέα θεά
 - γυμνή ομορφιά μου θάμβος-
φως μου πυκνό
 που στάθηκες ακίνητο
  και πως να σε σηκώσω….

Στα μάτια μου το θάμα
εικόνα σου αβεβήλωτη

Τα μάτια μας συνενοχές
          - θυμάσαι; -
σαν όλα να ‘χαν γίνει….

Ω! κάθε που με κοίταζες…
πως έτρεχε η θέρμη από το αίμα σου
μεσ’ το δικό μου αίμα…

ήβη αηδονάκι αλάλητο…

μνήμη μου χρόνια αλύτρωτη…

ΑΘΗΝΑ  12/1/2014

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Δίσεκτοι καιροί…

Νύχτες ασέληνες
οι μέρες μας…

Πληγιασμένες ζωές…
Πληγιασμένες ψυχές…

Δεν ήρθε πέρδικα στη βρύση…

Ο Θάνατος μέσα μας…
Ο Θάνατος έξω μας …

Περιπολεί…

Άνευρες ζωές…
Άνυδρες ψυχές…

Στέρεψε η βρύση πέρδικα…

Λύσαν λυσσάνε τα σκυλιά…
Ένας άρρωστος αέρας…

Άμοιρες ζωές…
Άμοιρες ψυχές…

Δεν ήρθε  πέρδικα  στο πλάι…

Δίσεκτοι έρωτες…

‘Πάψαν  στεγνώσαν
τα φιλιά τους…

Άγονες ζωές…
Άγονες ψυχές…

Δροσιά δε βρήκε η πέρδικα…

Λουλούδια δεν ανθίσαν…

Πετρώσαν τα δάκρυα
κι οι στεναγμοί…

Ανάλατες ζωές…
Ανάλατες ψυχές…

Πέταξε  ‘χάθη  η πέρδικα…

Σάπιες αγκαλιές…
Της ανοστιάς αγάπες…

Νεκρά περιστέρια…
Η ειρήνη στενεύει…
Στεγνός ο αέρας στάθηκε…


Που να ‘σαι τώρα πέρδικα….

Η ερημιά μέσα μας…
Η ερημιά έξω μας…

Απλώνει η σκοτεινιά….


ΑΘΗΝΑ 10/1/2014


Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΓΙΑ ΣΕΝΑ...

Σήμερα μέρα που γιορτάζεις
 θα ΄θελα να σε κρατήσω στα χέρια μου…
Να λούσω τα μαλλιά σου…


Tο νερό
να κυλάει στα μάγουλα
να κρέμεται στα βλέφαρά σου…


Nεροσταλιά  μου..

 να ριγώνει νερό το κορμί σου
και ν'  αναρριγώ…
 έτσι που αυλάκι κατεβαίνει
απ΄τα στήθη σου…
 έτσι που χάνεται
κάτω απ’ τ’ όρος της Αφροδίτης…

Σήμερα μέρα που γιορτάζεις
μου λείπεις  πιο πολύ…
πουλί η αγάπη φλερτουράει
και φτερουγάει κοντά σου…
θα ‘θελα να χτενίσω τα μαλλιά σου…
 Όμορφη παρά  ποτέ μάτια μου...

Όνειρό μου…
μακριά σου καίγομαι
 είναι η αγάπη συντριβή…

Σήμερα  μέρα που γιορτάζεις
ν’άγγιζα τα χέρια σου…

 να ‘ρχόσουν…

ΑΘΗΝΑ  7/1/2014…

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Στην  άκρη από το ποίημα
ακούγεται  ένα τύμπανο…

τάμ,   τάμ  ταμτάμ,  τάμ….

Στην άκρη κάθε στίχου
το  τύμπανο ηχεί….

τάμ , τάμ, ταμτάμ, τάμ…

Ανήμερα της αγάπης μας…

τραγούδι πλέκω την καρδιά μου…

ήρθες κι έλαμψες
στη μέση νύχτα ήλιος…

Στην  άκρη από το όνειρο
στην άχνα των χειλιών σου...

αγάλια αγάλια  χάνομαι …

Τρικυμισμένη μου η ψυχή
και πολυανταριασμένη…

Χάδια σεντόνια σου ύφανα
ρόδα φιλιά το υφάδι…

και πήρα και σε κράτησα
όσο να ξημερώσει

και βάθυνέ μου η αγκαλιά
και χώρεσε τον κόσμο….

ΛΑΚΚΟΙ ΚΥΔΩΝΙΑΣ  4/1/2014

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

ΆΛΟΓΟ Η ΝΎΧΤΑ ΚΑΤΕΒΑΊΝΕΙ

Άλογο η νύχτα κατεβαίνει…
Μαύρα πουλιά τα πέταλά της…
χτυπάνε οι οπλές της τον αέρα
πήζει ο τόπος και σκουραίνει….

Σκουραίνουν οι ψυχές
και κλειούνε….

 Μαύρο του πόνου άλογο…
του Θάνατου, ώρα πολλή,
μετά το μεσονύχτι…
Μαύρος αχός  το ποδοβολητό σου…

Σ’ ακούνε σφίγγουν  οι ψυχές….

- Για ‘ντα είναι μαύρα τα βουνά;
- Οι μοναξιές ξυπνάνε…

Μαύρη κοιλιά της νύχτας
γεννάς αστέρια…
Μικρά καντήλια της ελπίδας μας
στις εκκλησιές που χτίζουνε
τα δάκρυα…
Παρηγοριές που τρεμουλιάζουνε
και καίνε με λαδάκι
στης ερημιάς το λύχνο…

Θρήνοι βουβοί,
στυφοί  λυγμοί στον ουρανίσκο…

- Για ‘ντα ‘σαι νύχτα σκοτεινή;
- Οι μοναξιές περνάνε…

Θεριέψανε οι ίσκιοι τους
με τους αποθαμένους…
Θεριέψανε κι οι φόβοι μου
που  κλειώ στα σωθικά μου….
Κι απού πενθώ για τους καημούς
που μοναχοί αγρυπνάνε….

ΛΑΚΚΟΙ ΚΥΔΩΝΙΑΣ 3/1/2014