Με λύρες κι άνθη ολόδροσα τα λόγια σου Ελένη
ικέτισσα της Άνοιξης και παραπονεμένη
Βοήθα καλή μου κράτα με ν' ανέβουμε στη βάρκα
και να θυμασαι δε θα βρείς θλιψη ποτέ στη σάρκα
Κι αν είναι η άνοιξη πικρή κι ο πόνος δε γλυκάνει
Θα 'ρθει καιρός κι η πεθυμιά θα βρεί τρόπο να γιάνει
και να μερώσουν τα κορμια και να καταλαγιάσουν
να ζήσουν όσα δεν εζησαν και απέ θε να μεριάσουν
για να διαβούνε οι ψυχές οι πικρανταριααμένες
μέσα σε φως δοξαστικό κι από όλα λυτρωμένες..
ΑΘΗΝΑ 1/3 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου