Συνάντηση

Ορθή γυμνή στηθόχλωρη με δυο σμαράγδια μάτια

κι ολόδροσο κορμί

έπαιζε αμήχανα με το δεξί της στήθος

Εγώ, με μια λαχτάρα έκδηλη, χωρίς αιδώ χωρίς διακριτικότητα

χαύνος κοιτάζοντας το τρίχωμα του ποθητού αιδοίου

- άμα σε στύση ερχόμενος - τη ρώτησα τ' όνομά της

Τ' όνομά μου...κρύβομαι πίσω του..λέγομαι..

τί σημασία έχει τ' όνομα τώρα..

σκοπός μου είναι να φανερωθώ..

Είναι βαθειά τα σημάδια στο σώμα μου

και παλιό το γενεαλογικό μου δέντρο..

Ο παππούς από τη μάννα μου ήτανε βοσκός

ο άλλος καπετάνιος, γόνος παλιών κουρσάρων, απ' την Πόλη

Ξέρεις, είπε - στον ίδιο χρόνο τιθασεύοντας μια τούφα άτακτα μαλλιά

ξανθά και χρυσαφένια - είχα πολλούς φίλους

πολλούς συντρόφους..τρομάξανε το βάδισμα στα βουνά

τον αντίθετο άνεμο

Στο βαθύ της μνήμης σκοτάδι τώρα πορεύομαι

και πυξίδα μου αλάνθαστη των αρχαίων προγόνων το κρίμα

Και, με τον τρόπο αυτό στιγμάτίζοντας την αρχή της προαιώνιας πορείας,

μοιραμένος μου δρόμος, συνέχισε, οι κορφές των βουνών..

των κυμάτων οι ανάβρασες

Στο σημειο αυτό έπεσε μια σιωπή ατελεύτητη

σημάδι επερχόμενης συμφοράς

και μακριά ακούστηκε η αδυσώπητη φωνή του Πεπρωμένου

Παρευθύς κι οι δυό υπακούσαμε

Θεσσαλονίκη

κολλέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ 1972