Τρίτη 2 Απριλίου 2013

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ...

(Το έγραψα με αφορμή ένα σχόλιο της Λυράνθης)

 

Είναι η αγάπη που γεννά κάθε μεγάλο πόθο

όσα γλυκαίνουν τη ζωή και στην καρδιά μου νοιώθω

 

Λένε πως θα ‘ρθει μιαν αυγή να διώξει τα σκοτάδια

το γκρίζο πέπλο της ψυχής με δυο ζεστά σου χάδια

Λένε οι αλαφροϊσκιωτοι πληγές έχεις σαράντα
Γι’ αυτό και μόνη περπατάς και μόνη σου είσαι πάντα…

Λένε πως βρήκες αγκαλιά την αγκαλιά των στίχων
Μ’ εμπιστοσύνη ακούμπησες στις ομορφιές των ήχων

Λένε τις νύχτες πως γυρνάς σε ρέματα και λόγγους
κι όσοι σε δουν βουβαίνονται και με καημούς και βόγγους

αφού λόγια δεν έχουνε, φωνή να σε ιστορίσουν
παίρνουνε γη παίρνουν φωτιά για να σε ζωγραφίσουν

Μια Λάμια μια πανέμορφη και νεραϊδογεννημένη
Φέγγεις τα δάσα των βουνών απ’ το νερό βγαλμένη…

Και παίρνουν απ ‘ τη λάμψη σου και βάφουν τα φεγγάρια
απ’ τα νερά σου πίνει η γη και βγάζει νια χορτάρια

Και βάφει η γ’ άκρη τ’ έρωτα και μέσα της η αγάπη
και τρέμει κι η καρδούλα μου μη τύχει και σε χάσει

Λένε ακόμη όσοι έτυχαν να περπατούν τα βράδυα
σε ρέματα και σε στενά βαθύισκιωτα λαγκάδια

Αν έρθω νύχτα να σε δώ, να σε συναπαντήσω
να μη κοιτώ κατάματα και να μη σου μιλήσω

μη θαμπωθούν τα μάτια μου χάσω τα λογικά μου
απ’ την περίσσια σου ομορφιά τα λόγια τα δικά μου

μη μαρμαρώσουν μέσα μου κι ήχο ξανά δε βρούνε
όσα η καρδιά θέλει να πει και δε θα ειπωθούνε

Μόνο να βρω τρόπο καλό , λόγο να σε σιμώσω
και με φιλί και με χορό μαζί σου ν’ ανταμώσω

κι όταν τελειώσει ο χορός και πάψει το τραγούδι
να πάρω το μαντήλι σου κι από τη γη λουλούδι

και να το δέσω μέσα του και μέσα στην καρδιά μου
αν θέλω για παντοτινά να είσαι συ δικιά μου…

ΑΘΗΝΑ 31/3/2013

1 σχόλιο:

. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.