Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΣΕΥΧΉ (δεύτερη)

"Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην..."
Θα ξέρεις Κύριε τι πείνα και τι δίψα τραβάμε
Τι ζόρια ανά τους αιώνες
την δικαιοσύνη σου περιμένοντας...
Εκείνο το "ότι αυτοί χορτασθήσονται" ποτέ δεν το είδαμε
Δυστυχείς είμαστε Κύριε
Εγκαταλειμμένοι νοιώθουμε
Σαν τον Υιόν σου στο σταυρό
"Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί" *
συχνά  αναφωνούμε...
Συγχώρα μας Κύριε την αμφιβολία
την λιγοστεμένη πίστη μας
Πέρασε τόσος καιρός...
Μόνο εμείς φταίμε Κύριε;
(* Θεέ μου Θέε μου γιατί με εγκατέλειψες;)

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 27/7/2017

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΔΊΚΗΝ ΑΓΈΛΗΣ

Περνάνε οι μέρες μας…
Μέσα από φτηνές ειδήσεις
για μικρά και ασήμαντα
από επινοημένα «νέα»
Πως μεγεθύνεται το ανόητο
να κρύβει το επώδυνο
Ο κόσμος τρέχει σε ουρές
Γίνεται ουρά…
Όπου του τάζουν τάζει
και τάζεται…
Περνάνε οι μέρες μας
Κυλάνε
μέσα από απογοητεύσεις
και ευτελισμούς
Τον ευτελισμό της ανέχειας
τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας
τον ευτελισμό της αισθητικής
τον ευτελισμό της υποταγής
από ανάγκη
Τσαλαπατήθηκε η ζωή
Ορφανή απ’ όραμα
γίνεται λεία για λογής ψευδοπροφήτες
και μεσσίες

Κάθε τόσο μια καινούργια Αποκάλυψη
 έρχεται να την χειραγωγήσει…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/7/2017


Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

ΑΝΆΛΑΦΡΟΝ (σαν καλοκαιριάτικη γρανίτα)

Καλοκαιράκι μου
καρπουζάκι μου
ζαχαρονεράκι μου στο στόμα
Με ρούχα ανάλαφρα
αέρα θάλασσα
με ντύνεις μπλέ μου χρώμα
Είναι οι μέρες σου
γυμνές κοπέλλες σου
κύμα και αλάτι
Ήλιος το σώμα σου
στην άμμο η φλόγα σου
ζεστό της χάδι
Πατούσες που άναψαν
και δρόμους χάραξαν
άστρα τα βράδια σου
Είσαι ο έρωτας
και σαν υπόσχεση μέσα σε φως
μέσα μου λάμπεις φεγγάρι ολόγιομο
και Ουρανός….

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 3/7/2017

ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ

Τα βάσανά μας γίνονται καημοί
βγάνουνε φτερά
ανεβαίνουνε στο στόμα μας τραγούδια
Πλάθουμε όνειρα
Βγαίνουμε τα κυνηγάμε
Άπιαστα
Τούτο το Ασύλληπτον
κάναμε Θεό και μοίρα μας
Αιώνες σμιλεύουμε το πρόσωπό του
Παλεύουμε τον Θάνατο,
ριχτήκαμε ενάντια στην φθορά
σημαδεύοντας ψηλά
το Άφθαστον, το Τέλειον
με το Ανικανοποίητον
των τεχνών και των γραμμάτων μας
Κι έτσι σιμώνουμε
το αιώνιον Φως το "Άχτιστον"
με το δικό μας φως το "χτισμένον"
από ταπεινά υλικά του τόπου μας
και πολύ από τις ψυχές μας..
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 16/6/2017

... ΚΙ ΑΝ

Κι αν φυτεύω αχλαδιές…
κι αν βαδίζω από τη μια
ως την άλλη άκρη κάτω από τις ελιές
είναι που υποπτεύομαι πάνω μου
τα μάτια του παππούλη
τα μάτια των γονιών μου
αποζητώντας ένα ελάχιστο χώρο
στην σκέψη μου
Και περπατάω κάθε φορά το χωράφι
με την ψυχή και τις αισθήσεις ψάχνοντας
να αφουγκραστώ τις δικές τους πατημασιές
την δική τους παρουσία
κούραση και βάσανα και πόνους
και ανεβαίνουν τότε γλυκιές σαν ευγνωμοσύνη
αναμνήσεις
ο παππούς που δεν γνώρισα
κι έμαθα από λόγια άλλων
η μάννα λιοκαμένη με το δρεπάνι στο χέρι
και ο πατέρας θαμπό το πρόσωπό του
από τον καιρό και τον θάνατο
και μαζεύω κάθε φορά
όλη μου την δύναμη να θυμηθώ
μέχρι που πάνε να σπάσουν τα μηνίγγια μου
σκόρπιες εικόνες αδύνατο να τις κρατήσω
παρά μικρές στιγμές
να μπαίνει στο σπίτι Φθινόπωρο
και να βγάνει αγκόρτσια από τον κόρφο του
ή να τραβάει από το καπίστρι την φοράδα
ή… ή… ή… έχει μονοπάτια δύσβατα η μνήμη
και ματώνει την καρδιά
για αυτό λέω φυτεύω κλαριά
στον δικό τους τόπο να τα βλέπουν
και να μαλακώνουν οι ψυχές τους
και οι δικές μου τύψεις
που δεν πρόλαβα να ανταποδώσω
τίποτα από την αγάπη τους
έτσι που ‘φτασε νωρίς ο Θάνατος
σαν έκπληξη στα παιδικά μου μάτια….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 12/6/2017