Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ (1)

Α' ΑΝΑΜΟΝΗ

Με το βλέμμα κατά την Ανατολή  ώρα πολλή  αφημένο
προσμέναμε το μουντό των βουνών
-πρωί στα μάτια του νερού-
με τα χέρια απλωμένα μπροστά και την αγωνία στα δάχτυλα να τρέμει
καθώς η φωνή τ' απελπισμένου

Ώσπου τρέξαν τα δάκρυα και τα μάγουλα πήρανε να καίνε

Με τ' αυτί στο χορτάρι τον ήλιο ποθούσαμε
Ήλιο κανένα να δούμε ή ν' ακούσουμε βολετό δεν εστάθη
Μιας που η πρωτη μας όραση άδειασε και τα μάτια μας ξένα

Τί μόνο - κατά πως διδάσκουν οι παλιοί που ξέρουν να 'ξηγούν τα σημεία
και στη πλάτη τ' αρνιού να διαβάζουνε τα μελλούμενα -
'κείνοι που 'ναι αγνοί στην καρδιά κι έχουν την ψυχή ακατέργαστη
και παρθένο έχουν μείνει κι αμόλυντοι
'κείνοι μόνο μπορούν καταπρόσωπο να κοιτάζουν το φώς π' από μας ξεμακραίνει

Λόγω π' ακατέργαστα τα σπλάχνα τους και σπιθίζουν
και μπορετό  'ναι ν' ανάψουν κατά πως ανάφτουν
στις εννιά το πρωί οι παπαρούνες και τα χέρσα λιβάδια φλογίζουν

Σκουλίκια τα σπλάχνα μας φάγανε
εμάς που τις χίλιες φωνές δοκιμάσαμε και τη σκέψη μας σαρακώσαν

Τη στερνή κραυγή μας σε λίμνη γκρεμίσαμε που τα νερά ταραχτήκαν
και σπασμένα φανήκανε ν' αρμενίζουνε χώρια
κομμάτια της πρώτης μορφής μας

Το τραχύ σκοτάδι θελήσαμε και τα χείλη συνήθισαν που η λαμψη τα θάμπωνε
Μ' άλλα φώτα την Παρθένα του βλέμματος να πλανέψουμε θέλαμε
μα ' στάθη ακατόρθωτο

Κι όσο η αγωνία μας το χώμα ποτίζει
με κεφάλια γερτά να προβάλλουνε νοιώθουμε μενεξέδες θλιμμένοι

και τα βράχια ξεραίνονται δίχως στάλα αίμα να στάζει στα νερά

Κόκκινο. πράσινο ή αλλοιώτικο δεν έχει σημασία
Σημασία έχει που τα βράχια πεθαίνουν
και που οι σκιές ανηφορίζουν το πρωί
χωρίς μια παλάμη να δίνει βοήθεια απλωμένη μπροστά
χωρίς τα κόκκαλα να τρίζουν μιαίνοντας την άπειρη στιγμή
Τί κόκκαλα δεν έχουν οι σκιές οι βρυκολακιασμένες

Σιωπηρά ακούμε της άμμου το έρημο τερέτισμα
θριμματισμένοι και αδαείς
................................................................
Κι είναι όταν ο ήλιος προβαίνει

Θεσσαλονίκη, Κολλέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ
1970



1 σχόλιο:

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΑΟΥΣΙΔΟΥ είπε...

Σιωπηρά ακούμε της άμμου το έρημο τερέτισμα
θριμματισμένοι και αδαείς...!!!!