«ΕΝ ΑΡΧΉ ΤΟ ΦΩΣ»

«Εν αρχή το φως»
η Ομορφιά και το Θαύμα
το  Άφατον και Μέγα Ποίημα

Η Γη και όσα είναι η γη
Ο Ουρανός  αχανής ωκεανός
και τ’ αστέρια στα βάθη του

Ηλιοβασιλέματα πάθη
κι όσα την ψυχή σηκώνουν
 ψηλά
απαλλαγμένη απ’ τα βάρη της

Ευλογημένα τα μάτια
που αργοπορούν
ανθολογώντας  το κάλλος

τα ποιήματα
 που ευτύχησαν
να μην έχουν ανάγκη τα λόγια

παρά ανεβαίνουν άηχα
σε χέρια  εύγλωττα
σαν τότε που η Σταυρούλα
 παράστησε με περισσή σαφήνεια
το χρώμα του ροδάκινου
το ξάφνιασμα της αστραπής
 και το βαθύ πλαϊνό
σκίσιμο της φούστας
 κι άστραψε  στ’  ακροδάχτυλα
 όλη η μέσα πεθυμιά της
κι η γλώσσα η νευματική
με όλο μετέχοντας το σώμα της
δεν άφηναν τίποτα
 αδιευκρίνιστο
 έτσι που ξεχάσαμε εντελώς
πως η  Σταυρούλα
 είναι κωφάλαλη
εκ γενετής

και βρήκε το ποίημα
 ‘κείνες τις στιγμές
την παλιά του αίγλη
κι έγινε φεγγαρόφωτα
και  πήρε ο Έρωτας ξανά
 σχήματα ηδυπαθή
και καμιά δε θέλησε
ν’ αρθρώσει λέξη….

ΑΘΗΝΑ 29/6/2016