Γυρνώντας, πριν λίγο καιρό, από το μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού, εκεί στην έξοδο από τη Χασιά ένα τσιγγανάκι, αγοράκι, γύρω στα οκτώ, που κρατούσε στα χέρια του μερικά καλαμένια καλαθάκια μου έκανε σινιάλο… σταμάτησα και μου ζήτησε να το πάρω μέχρι τα Λιόσια… Μπήκε το ρώτησα πόσο πουλάει τα καλαθάκια μου είπε τρία ευρώ , πήρα ένα λες κι είχα κότες για να βάζω τα αυγά, και πως μου ‘ρθε και το ρώτησα αν ξέρει κανέναν να φτιάχνει ψάθινες καρέκλες… Μου λέει ο παππούς μου… πού είναι ο παππούς σου; … Στο σπίτι μας στα Λιόσια… Φτάσαμε, το σπίτι ήταν ένα μεγάλο κυκλικό τσαντίρι και ο παππούς στην αυλή, ξυπόλητος και παρέα με έναν άλλο τσιγγάνο, είχε σταυρώσει μερικά κλαδιά λυγιάς και είχε ξεκινήσει το σκελετό κάποιου μεγάλου καλαθιού… κατέβηκε το τσιγγανάκι κάτι του είπε με κοίταξε ο γέρο τσιγγάνος και μου λέει… Πού είναι οι καρέκλες; …Λέω να αγοράσω καινούργιες θέλω…. Γύρισε κάτι είπε στον άλλο τσιγγάνο και ...
- Ντώσε μου το τελέφωνό σου
- τι το τέλεις τελέφωνο… έκεις συ τελέφωνο; λέει ο άλλος τσιγγάνος
- έχετε κάπου να το γράψετε; ( εγώ )
- έκει μολύβι ρε;
- όκι… έκεις εσύ;
- αφού έκει ρε γιατί ντε το ντίνεις..
Κάνει μια κίνηση ο άλλος τσιγγάνος και βγάζει ένα στυλό, το λιγότερο πάρκερ μεταλλικό
- να γκράψε
-εσύ γκράψε
- όκι εσύ… ντε ξέρεις να γκράφεις;
- Γκιατί εσύ ξέρει;
γυρίζουν και οι δυό στο μικρό… εμένα με αγνόησαν θεωρώντας με προφανώς πιο αγράμματο από τους ίδιους ή ανάξιο της εμπιστοσύνης τους
- Τα γκράψεις μπρε το τελέφωνο;
- ναι παππού… δώσε μου ένα χαρτί..
- καρτί έκεις ρε;
- όκι
- και τι το κάνεις το μολύβι κωρίς καρτί… Εσύ καρτί έκεις; ( σε μένα )
- στο αυτοκίνητο
- να γκράψε εντώ… και δείχνει στο τσιγγανάκι το τεντόπανο του τσαντιριού ..πέ το τελέφωνο
- 6…. 9… 7… 7… 2…9… 8 ….
το τσιγγανάκι έγραφε ….
- Τα σε πάρω τελεφωνο… και γύρισε στο πλέξιμό του…. Χαιρέτησα και έφυγα….
- Ντώσε μου το τελέφωνό σου
- τι το τέλεις τελέφωνο… έκεις συ τελέφωνο; λέει ο άλλος τσιγγάνος
- έχετε κάπου να το γράψετε; ( εγώ )
- έκει μολύβι ρε;
- όκι… έκεις εσύ;
- αφού έκει ρε γιατί ντε το ντίνεις..
Κάνει μια κίνηση ο άλλος τσιγγάνος και βγάζει ένα στυλό, το λιγότερο πάρκερ μεταλλικό
- να γκράψε
-εσύ γκράψε
- όκι εσύ… ντε ξέρεις να γκράφεις;
- Γκιατί εσύ ξέρει;
γυρίζουν και οι δυό στο μικρό… εμένα με αγνόησαν θεωρώντας με προφανώς πιο αγράμματο από τους ίδιους ή ανάξιο της εμπιστοσύνης τους
- Τα γκράψεις μπρε το τελέφωνο;
- ναι παππού… δώσε μου ένα χαρτί..
- καρτί έκεις ρε;
- όκι
- και τι το κάνεις το μολύβι κωρίς καρτί… Εσύ καρτί έκεις; ( σε μένα )
- στο αυτοκίνητο
- να γκράψε εντώ… και δείχνει στο τσιγγανάκι το τεντόπανο του τσαντιριού ..πέ το τελέφωνο
- 6…. 9… 7… 7… 2…9… 8 ….
το τσιγγανάκι έγραφε ….
- Τα σε πάρω τελεφωνο… και γύρισε στο πλέξιμό του…. Χαιρέτησα και έφυγα….
Εννοείται ότι ποτέ δεν με πήρε τηλέφωνο…. Εννοείται ότι αγόρασα ψάθινες καρέκλες…όχι από μαγαζί.. .από τσιγγάνο… αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία το ίδιο αληθινή… κι όλο λέω να περάσω από τα Λιόσια να δω αν το τηλέφωνό μου είναι ακόμη γραμμένο στο γύρο του τσαντηριού… να … σα μια μικρή ματαιοδοξία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου