ΟΝΕΙΡΟ

Γυναίκα που τ’ όνειρο σ’ άγγιξε
και βλάστησες ανάσκελα
στα υπόγεια της νύχτας μου..
Τα νερά σκοτεινά
σα μαύροι πόθοι
ύγραιναν τα πόδια μας
ως πάνω
στην όχθη  που μας βρήκε ο καιρός
σαν ιτιές και σα βότσαλα
στην όχθη  του φιλιού
 του ματωμένου
που σπαρταρούσε
και σπαρταρούσαν τα σωθικά μας
και σπαρταρούσαν οι ανάσες μας
και ο  Θάνατος έγινε ξαφνικά
τόσο μικρός
όπως γίνεται  κάθε φορά
που δυο σώματα βρίσκουν
το δρόμο από το ένα στο άλλο
 όπως γίνεται κάθε φορά
 που άντρας μεταγγίζει
το είναι του στα σπλάχνα σου

Γυναίκα γυμνή  και αγκαλιά
και θέρμη
 μέσα σου  με εμπιστεύτηκα
μέσα σου καταλάγιασα
 Εγώ ο θυμός μου
Εγώ η αγωνία μου
Εγώ το δάκρυ
Εγώ το κλάμα ξέσπασμα
Εγώ οι φόβοι μου

Κι εσύ απρόβλεπτη παρουσία
στην όχθη της νύχτας μου
Εσύ η αγρύπνια μου
Εσύ το σώμα που εκρήγνυται
Εσύ τα κύτταρά μου
Εσύ η θυσία
Εσύ η λύτρωση
της μοναξιάς και της απόγνωσης

Τόσες νύχτες συντριβής
στο πρόσωπό μου φως
το πρόσωπό σου…


ΑΘΗΝΑ 23/5/2015