ΚΑΗΜΟΣ

Θέλω να σου ευχηθώ μάννα…
να πούμε όσα δεν είπαμε
να κάνω όσα δεν πρόκανα
Να σου γυρίσω ένα φιλί…

Σε θυμάμαι  να κλαίς…

Πότε συλλογισμένη
πότε να κοιτάς μακριά
και  βουβά  δάκρυα
-ποιος να σ’ ακούσει ρε μάννα;-
να κατεβαίνουν τις  χαρακιές
ήσυχα στα μάγουλά σου
- πότε πρόλαβες
και τις έκανες ρε μάννα;-

Στα πενήντα εννιά σου έφυγες
Από τα τριάντα εφτά σου μόνη

Μικρό παιδί που διάβαζα
«κι οι μάνες είναι για να κλαίν»
κι αναρωτιόμουν
γιατί η δικιά μου πιο πολύ…

Θέλω να σου ευχηθώ ρε μάννα…

Να ‘ξερα μόνο πως μ’ ακούς
λίγο πως με θυμάσαι….

ΑΘΗΝΑ 10/5/2015