ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ

Και φύσηξε τότε ο άνεμος

και θρόισαν τα φύλλα
και σύριξαν οι καλαμιές
 και παφλάσαν  τα κύματα …

και ο άνθρωπος άκουσε…

και, όμοια ο άνεμος , φύσηξε
 και το στόμα του γέννησε φθόγγους
και  άρθρωσε γλώσσα και νότες..

Κι έβαψε ο  ήλιος τα βουνά

την αυγή και το δείλι
και τη θάλασσα ως πέρα μακριά
και τους κάμπους

και ο άνθρωπος είδε…

και  αποστήθισε την ομορφιά
και  τα χρώματα
και βάλθηκε να  ιστορεί
σε καμβάδες και τοίχους
τόπους  φως και νερά

και αφουγκράστηκε την σκληρή πέτρα
 και το μάρμαρο…
Μέσα τους  ένοιωσε μορφές και πουλιά
την καρδιά του την ίδια…

Και με σφυρί και σκαρπέλο πελεκώντας
κίνησε να λευτερώσει τον άγγελο μέσα τους
που ήταν η ψυχή του…

και εγέννησε ο άνθρωπος  τέχνες…

Της μιλιάς και των ωραίων ήχων
και των χρωμάτων όλων
που του χάρισε το φως
μαζί με εκείνη τη σκληρή των αγαλμάτων…

κι αργότερα την τέχνη των ψευδαισθήσεων
με όλους τους τρόπους που έχει
 η οφθαλμαπάτη να συντηρεί τα όνειρα…

Καθ’ εικόνα και ομοίωση του κόσμου γύρω του …

ΑΘΗΝΑ 27/11/2015