ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΆΣ

Θέλω Παναγιά μου, σήμερα, να μιλήσω για σένα
Να μιλήσω με σένα…
Κι όλο μπερδεύεται στα λόγια μου η δική μου μάννα
Τότε, στα μικρά μου χρόνια, που μ’ εμπιστευόταν
στην έννοια σου,
κι έβγαινε να κάνει τις δουλειές της...
Τότε που σε παρακαλούσε με δάκρυα
- τα δάκρυα λένε σε συγκινούν, πώς να ξεχάσεις… -
ύστατή της ελπίδα
τις ώρες της αβάσταχτης απόγνωσης…

Την θυμάμαι ακόμη, Παναγιά μου,
- κι ας κόντευε πια σαράντα χρόνια πεθαμένη-
τις κρίσιμες για τη ζωή μου ώρες
γονατιστή να σέρνεται από τον χιτώνα σου
και να παρακαλάει
κι ήταν το παρακαλετό της κλάμα και σπαραγμός
επειδή, Παναγιά μου, είναι η κάθε μάννα Εσύ
κάτω από το δικό της σταυρό
και βλέπει στο δικό σου παιδί
τα παιδιά τα δικά της…

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 15/8/2018