Την Άνοιξη η θάλασσα, την Άνοιξη ο κήπος
Πως πιάστηκα , δροσοσταλιά, στα τσίνορά σου
Λιποθυμιά και κρέμομαι από το μαύρο φως τους
Μικρό εντομάκι και φιλί και ζουζουνίζω
εμπρός τους
Πως λάμπουνε και πως γελούν σα βγαίνουν
από κλάμα
Είναι οι χαρές τους παπαρούνες πιο κόκκινες
και από ντροπές
και πως σπιθοβολούν κάθε φορά που αγγίζουνε
με του μυαλού τ’ ακόνι
ή σαν γεμίζουν με θυμό, οργή και σκοτεινιάζουν…
κι άλλες φορές που θλίβονται, σωπαίνουν
και πονάνε
Γίνεται η λύπη λύπη μου και η χαρά χαρά μου
Με δυο μαγνήτες ταξιδεύω, με δυο μαχαίρια
σφάζομαι
Είναι τα μάτια σου νερά
Που θα με βγάλει τούτο το ποτάμι…
Όταν πεθαίνω θα ‘θελα τα μάτια σου
να βλέπω…
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 4/6/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου