9 ΦΛΕΒΑΡΗ

Όνειρό μου..

Ήρθες το καταχείμωνο

Με το ασίγαστο  κύμα της θάλασσας
με την κρυφή οδύνη που πονάει
το βυθό της καρδιάς μου

Αγρίμι της νύχτας του πόθου μου
ήρθες και ‘χασε η απόγνωσή μου
τη μέχρι τότε ψυχραιμία της…

Τα σύννεφα μέσα μου  ‘πάψαν
να απειλούν χιονιά…

Λυτρώνει σαν μας φτάνει
το  γλυκό απροσδόκητο…

Ήρθες  ήλιος

φλογόλευκος

με δάφνες και μυρτιές
κι ευωδιαστά τριαντάφυλλα
στα χέρια…

Πόσο σκοτάδι μου πήρε η αναμονή
να μου το φέρει φως ο ερχομός σου….

Τα μαλλιά σου  στάζουν  φως.. 
 Κλείνουν τη νύχτα  πίσω σου..

Είναι ο έρωτας σάρκες εμπόλεμες..

Αγκάθια εγκαύματα μιας πυρκαγιάς
που καίει  μέσα μας και πυρπολεί
των σωθικών την επικράτεια…

Ω! πως μου μιλάει
 με περισσή ευφράδεια
η ομορφιά σου

 Μοσχοβολούν  τα  μάτια σου..
 τα  ποθινά σου στήθη …

Στη γύρη των χειλιών σου
καρδιοχτυπάνε οι προσδοκίες μου ….
Χίλια φιλιά χτενίσματα
τραγούδια στα μαλλιά σου
Χείλια τυφλά τα χείλια μου
και ψάχνουν  τα δικά σου

Διαμπερή της ηδονής αγγίγματα…

Φτερουγίσματα οργασμών…

Ανάμεσα στο κύμα των μαστών σου
και τον άνεμο

Σκέφτομαι για σένα
 μόνο φωτεινά…

Είναι ο πόθος
ανήσυχο παιδί της νύχτας…

 Την αγάπη μόνο με αγάπη
διακρίνω  στη σκοτεινιά…

Αν κάποτε σε χάσω
θέλω η αγάπη σου
να  ‘ρχεται  σαν ανοιχτή πληγή…

Να με ματώνει…..

ΑΘΗΝΑ 8/2/2015