Έστιν ουν μαντινάδα…
έμμετρα δίστιχα ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου, αυτοτελούς νοήματος…
της μοναξιάς….
( μια φίλη ,πριν χρόνια ,μου διηγήθηκε πως είχε επισκεφτεί το ίδρυμα εγκαταλειμμένων παιδιών… καθώς έπαιζαν στην αυλή ένα έπεσε και χτύπησε από το γόνατό του έτρεχε αίμα..θα ‘ταν δε θα ‘ταν έξη χρονών… αυθόρμητα της ξέφυγε…. « καλά εσύ δεν κλαίς παιδάκι μου;» … « δεν έχω ποιός να μ’ ακούσει εμένα» ήταν η απάντησή του….)
Η μοναξιά είναι δεντρό με τα κλαδιά θλιμμένα
κι έχει για φύλλα στεναγμούς και καταγής πεσμένα…
Είναι της νύχτας αδερφή η μοναξιά κι αγρύπνια
κρεββάτια δίχως σύντροφο σε ρημαγμένα σπίτια…
Η μοναξιά είναι εκκλησιά κι αυλή του πικραμένου
άραχλη κι αλειτούργητη ψυχή του κολασμένου…..
Είναι παιδί σε ίδρυμα, η μοναξιά, αφημένο
που ούδε κλαίει ουδέ μιλεί μα στέκει μαραμένο
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 18/7/2014
έμμετρα δίστιχα ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου, αυτοτελούς νοήματος…
της μοναξιάς….
( μια φίλη ,πριν χρόνια ,μου διηγήθηκε πως είχε επισκεφτεί το ίδρυμα εγκαταλειμμένων παιδιών… καθώς έπαιζαν στην αυλή ένα έπεσε και χτύπησε από το γόνατό του έτρεχε αίμα..θα ‘ταν δε θα ‘ταν έξη χρονών… αυθόρμητα της ξέφυγε…. « καλά εσύ δεν κλαίς παιδάκι μου;» … « δεν έχω ποιός να μ’ ακούσει εμένα» ήταν η απάντησή του….)
Η μοναξιά είναι δεντρό με τα κλαδιά θλιμμένα
κι έχει για φύλλα στεναγμούς και καταγής πεσμένα…
Είναι της νύχτας αδερφή η μοναξιά κι αγρύπνια
κρεββάτια δίχως σύντροφο σε ρημαγμένα σπίτια…
Η μοναξιά είναι εκκλησιά κι αυλή του πικραμένου
άραχλη κι αλειτούργητη ψυχή του κολασμένου…..
Είναι παιδί σε ίδρυμα, η μοναξιά, αφημένο
που ούδε κλαίει ουδέ μιλεί μα στέκει μαραμένο
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 18/7/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου