ΤΟΎ ΆΗ ΓΙΏΡΓΗ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΆΝΩΝ

Εσύ από δω μου είπε συνωμοτικά
μόνο που φοβήθηκα αν και έβλεπα τους άλλους
μέσα από τις γρίλιες στον δίπλα χώρο
σε μακριές ουρές κι εγώ μόνος
-Που θες να πας;
και τα χέρια μου «είδαν» μέσα στις τσέπες
που δεν είχα ταυτότητα ούτε διαβατήριο
ούτε άλλο δημόσιο έγγραφο με τ’ όνομά μου
και είπα
- Η Ιωάννα, είμαι με την Ιωάννα
και δεν ήθελα να την χάσω,
δεν ήθελα να την χάσω
και η αίσθησή μου ήταν πως μας καταγράφουν
σαν τότε που βγαίναμε καραβιές
στη νήσο Ellis και μας ξεχώριζαν
από εδώ οι ικανοί και έμεναν
από εκεί οι ανίκανοι για δουλειά
και μας έβαζαν πάλι στα καράβια
για την επιστροφή της απόγνωσης
και πως να γυρίσεις και με πόση ντροπή
που από σένα περίμεναν πίσω
σε μια εξαθλιωμένη πατρίδα
πόσες ελπίδες στράφι της φαμίλιας στο χωριό

Θέλω να πάω στην Αυστραλία

και ερχόταν από μακριά η Ιωάννα
με μπουφάν τζιν και ριχτά τα μαύρα μαλλιά της
και αναθάρρησα που την είδα
και χαμογέλασα ανακουφισμένος
και όμως είπε «δεν θέλω»

και βρέθηκα να ζητώ από γραφείο σε γραφείο
κάποια απόδειξη της ύπαρξής μου
και περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου κόσμος
που δεν προλάβαινα να ρωτήσω
που δεν προλάβαινα να δω μόνο πως ήταν τσιγγάνοι
και ήθελα να ακουμπήσω τον κένσορα -
καθώς περνούσαν σαν ειδήσεις σε τρέιλερ οι άνθρωποι-
στη λέξη Ederlezi να την κάνω να σταθεί
να ακούσω το τραγούδι του ματωμένου πόνου
το τραγούδι της ματωμένης Άνοιξης
της ματωμένης Αγάπης
Της ξενιτιάς στις αξενίτευτες καρδιές
των ερώτων, που δεν αντάμωσαν...

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 2/9/2018