'ΚΕΊΝΟΙ ΠΟΥ 'ΦΎΓΑΝ

Τον τόπο μου βαραίνουν οι απουσίες

Απουσίες που απ' όταν μπορώ να θυμηθώ

στοιβάζονται και πληθαίνουν

Τις νοιώθω γύρω μου, ακούω τις μιλιές

και τις περπατησιές τους

ασυναίσθητα στρέφω τα μάτια κατά το κοιμητήριο

Όχι πως έρχεται κανείς όμως η αίσθηση παραμένει...

Πολλά τα πεσμένα κληματόφυλλα στην αυλή

το χρώμα τους έχει γυρίσει σε καφεκόκκινο

" έλλειψη μαγνησίου" σκέφτομαι

τον τόπο μου βαραίνουν αόρατες παρουσίες

που τις διαισθάνονται οι αλαφροϊσκιωτοι

και οι υποψιασμένοι

Και όσοι, ξέρουν πως κουβαλάνε

το δικό τους βάρος που είναι ο εαυτός τους

κι αναλογίζονται τα χρόνια τους μετρώντας

καμπάνες πένθιμες...

Βρέχει πολύ

ο κόσμος σε αναμονή για το ξόδι της Μαρίας....