ΤΟΣΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ

Νοιώθω το κάθε που ‘ρχεσαι

ώρα πολλή πριν φτάσεις

Με φτάνουν πρώτα οι γ’ ευωδιές

απ’ το χαμόγελό σου

 

Βγαίνω στην πόρτα καρτερώ

 

Κι ως μου σιμώνεις

με σκουντά ολόδροσος αέρας

π’ όπως φυσά γύρω σκορπά

μικρούς  ανθούς και γλυκασμούς

καθώς σε περιβόλι

 

Που κάνουν  στρώμα να πατείς

 

Κι ως μου μιλούν τα χείλη σου

είναι μικρά σπουργίτια

θωρώ  τα να τσακώνονται

και ν’αλληλοτσιμπιούνται

 

Σαν π’ ανταλλάσσουμε φιλιά

 

Σαν π’ ακουμπούν  τα στήθη σου

και με λαχτάρα αγγίζουν

οι ρώγες των δακτύλων μου

τις ρώγες των βυζιών σου

 

Πάντα δειλά πάντ’ αλαφρά

 

Μη και πληγιάσουν τους ανθούς

και μαραθούν και πέσουν

και πάψουν να σπιθοβολούν

τα μάτια μας κι ο πόθος

 

Και με σκεπάσει η ερημιά

 

Επά που μόνος στέκω

κι αναθιβάνω τα παλιά

Ταξίδια που δεν πήγα...

 

Τόσα ταξίδια με το νου....

 

Τόσα με το κορμί σου....

 

 

ΑΘΗΝΑ 9/9/2012