Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΓΥΜΝΟΥΛΑ

Στην ακρη από τους στεναγμούς
σε βρήκαν και σε σήκωσαν

Τα μάτια μου ...μάτια μου

τα λόγια σου ήταν δάκρυα
κι αναφυλλητά
Μούσκεψε την καρδιά μου
το παράπονο

Σε τύλιξαν μ' αγάπη και με χρώματα
τα μάτια μου...μάτια μου

Με χάδια και μ' αγγίγματα
σε σκέπασαν

Κι όσο στα χείλη ν' απιθώσουνε φιλί
τα μάτια μου...μάτια μου

Άνθισε γύρω ο τόπος κι η λαχτάρα μου
Λαχτάρα μου

Μπουμπούκιασε στα στήθεια
ο ήλιος κι ο πόθος σου

Γυμνούλα Ποθητή μου
Κι Άνοιξή μου

Μαύρα μάτια ήρθαν
και μου 'πάνε
Ν' απαρνηθώ Άνοιξη μου
τα δυο σου
τα πράσινα

Μα 'γω δεν ξέρω άλλα
τους είπα

Μάτια μου μάτια μου

Παρά τα δυο δικά σου
που τ'αγαπώ

ΑΘΗΝΑ 1/03/2012

3 σχόλια:

Ανιρέτας Τόποι είπε...

η Ανοιξη στα μάτια της ..
λες κι αν ήταν η πολυαγαπώ σου μαυρομάτα,
δε θ΄ άνθιζαν το ίδιο οι χειμώνες σου ..:))

Καλό μήνα Θοδωρή ,
γλυκύτατο το σιγανομουρμούρισμα του μάρτη σου ..

Θοδωρής Αργυρόπουλος είπε...

..Γιωργία μου ποιός δεν λατρεύει την Άνοιξη;...τη Γή;...Γυναίκα η γή και ή Άνοιξη οι μέρες του οίστρου της ...μετά την "περίοδο" του Χειμώνα...ξέρεις βορχές, χιόνια, διά-ρ-ροές...¨Ανοιξη χλοϊζουν οι καρδιές κι οι τόποι...Σ' ευχαριστώ πολύ...

Θοδωρής Αργυρόπουλος είπε...

Καλό μήνα Ανιρέτα μου...Για τον καθένα τα μάτια της - κάθε φορά - Πολυαγαπώς του είναι μοναδικά...και μπορούν να πάρουν κάθε φορά το "τέλειο" χρώμα...Στο χωριό ακούγαμε από τις θειάδες μας, γειτόνισσες κι άλλες γυναίκες την προσφώνηση " μάτι μου" ή "μάτια μου"...κι ακουγόταν τόσο τρυφερή...Με κολακεύει που σ' άγγιξε γλυκά το σιγανομουρμούρισμά μου... Ευχαριστώ πολύ ..