ΒΟΥΝΆ ΤΗΝ ΜΑΤΙΆ ΜΟΥ

Βουνά  τη ματιά μου
 μαγνήτες  ψηλά
στις κορυφές  σας τραβάτε

την καρδιά μου απ΄ τα βάρη
αλαφραίνετε  και  πουλί
ανεβαίνει  και χάνεται
στο βαθύ το πλατύ το γαλάζιο
τ’ ατέλειωτο….

Η ψυχή μου αετός
στα γκρεμνά σας  σμιλεύεται…

χαρακιές σε χαράκια
οι χαρές μου αγρίμια
λεσχώνουν

Γεννήθηκα
 στου φαραγγιού το φρύδι
τράνεψα
‘πο κα’ απ’  τα βλεφαρά του…

Λάμιες κρατάγαν τα νερά
νεράιδες τα πλατάνια

στ’ απόσκια δεν πορπάτησα..

Μόνο το φως εζώστηκα
και πήρα τη ζωή μου….

Ψηλά βουνά ριζόκορμα
τα πρόσωπά σας  πρόσωπό μου

με  τρων οι αγέρες κι οι βροχές
βράχος και μ’ αυλακώνουν…

κι έρχονται οι Άνοιξες φτενές
και τα νερά λιγιαίνουν….

Αδάμαστα ψηλά βουνά
στα ψηλά να με πάτε
τ’ απάτητα..

να πιω νερό απ΄ τα χιόνια σας
να πάρω απ’ τις ψυχές σας

« να κάνω πήχυ το φτερό
και πιθαμή το νύχι»

κι εκεί ψηλά να κρατηθώ….

ΑΘΗΝΑ 11/8/2014