ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ...

Από  ‘να τίποτα  έγινα…
Σ’ ένα  άλλο τίποτα πάω…

Από το πουθενά
στο άλλο τίποτα
κυλάει  η ζωή μου…

Και όλο αλλάζω…

Κι η φθορά που τρώει
τους τόπους γύρω μου
είμαι…

Αμμοβολή ο χρόνος
στο κορμί μου
στο πνεύμα μου …

Αυτό που υπήρξα  είμαι
γίνομαι μνήμες...

Άλληλες στιγμές…
Όσο κρατάει η αστραπή
και σβήνουν…

Σωρεύονται…
Η ζωή μου είναι…

Με το τίποτα ζω…
Το τίποτα πια θέλω…
Έτσι που το ελάχιστο
βλέπω πολύ και άφθονο…

κι όσα στους καιρούς
καταπιάστηκα
γεννήματα  κρυφής
 και μάταιης δόξας…

Τόσο αδύναμος  στάθηκα…

Και η θωριά της αλήθειας
 Φόβος
Κρατιέμαι από το Φως…

Αγαλήνευτη ψυχή η ζωή μου
κι ανήσυχη

Πορεύεται….

ΑΘΗΝΑ 5/12/2015