ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Τις λέξεις φτιάχνει η ανάγκη...

Κάθε  που το Ανείπωτο
στα μάτια μας κοιτάει...

Γυρεύοντας  τόπο στη γλώσσα να σταθεί
και τρόπο να υπάρξει...

Έστω για μια στιγμή...

Με τον καιρό
ξεχνιούνται οι λόγοι που τις γέννησαν...

Άλλες φορές, πολλές φορές
ξεχνιούνται και οι ίδιες...

Και για καιρό 'πομένουν  "εν υπνώσει"....

Σποράκια  π' αποκοίμησε η υπομονή
μέχρι που να βρεθούν σε χώμα πρόσφορο...

Μέχρι που άλλη ανάγκη να τις φέρει
σε στόμα  ένθεο...

Που να  φυσήσει μέσα τους
πνοή απ' την πνοή του...

Ζωή εφήμερη...

Ίσκιοι
φτεροκοπήματα πουλιών
που φεύγουν...

Χάνονται...

Μαζί με την ανάσα μας...

 

Το πέταγμά τους καραδοκούνε ποιητές...

Εξακοντίζουν πέννες...

 

Οι λέξεις πέφτουν χτυπημένες...

 

Στις άκρες απ' τις πέννες τους

οι λέξεις σπαρταράνε...

 

Στις άκρες απ' τις πέννες τους

οι λέξεις στάζουν αίμα...

 

Το αίμα φτιάχνει το περίγραμμά τους....

 

Βάφει σελίδες άγραφες

λευκές που μελανιάζουν...

 

Το αίμα γράφει ποιήματα...

 

Τα ποιήματα είναι κοιμητήρια....

 

Μέσα τους κοιμούνται και σωπαίνουν

τα λόγια  που τα χτίσαν και τα στέργιωσαν...

 

Γιοφύρια που στοιχειώσανε του Λόγου τα ποτάμια...

 

Εκλιπαρούν των ζωντανών το βλέμμα...

Για ένα στόμα  εκλιπαρούν να τα νεκραναστήσει...

 

Έστω για ακόμα μια στιγμή....

 

Οι λέξεις ...

 

Ψυχές....

 

Πνοές να ξαναταξιδέψουν...

 

ΛΑΚΚΟΙ ΚΥΔΩΝΙΑΣ  22/08/2012