ΕΡΩΤΙΚΟΝ

Γυναίκα

Στον τόπο σου έχει πάντα Ανατολή

Στον τόπο σου ανθεί και θάλλει
θαύμα ανεκμυστήρευτο

Ενθάδε θα ‘θελα να κείμαι

Στον τόπο τον μικρό σου
Στον κόμπο που συνάζεται η ηδονή

Σα μούδιασμα

Που σφίγγεται και σφίγγει
με δύναμη τα  πόδια σου
για μια  ελάχιστη στιγμή
προτού ξεσπάσει
λίγο πριν να μουσκέψει
κι απλωθεί
κύμα και  ρίγος
τρέμουλο στερνό
ως του κορμιού τις άκρες


Ενθάδε θα ‘θελα να κείμαι

Στης Ομορφιάς σου
τα μάτια τ’ αβασίλευτα

Στη χλόη από τα στήθη σου

Που αναδεύει

Κι αναδεύουν στεναγμοί
απ' τα δικά μου στήθη

Γυναίκα

Πόθε μου

Λιτανεία  των λυγμών μου


ΑΘΗΝΑ   8/8/2012