Του Έρωτα οι Συμφορές τον Κόσμο ξαναχτίζουν...

Το ποίημα το ξεκίνησε η Ζωή  Γκαϊδαντζή σαν αναρτηση του πρωτου στίχου...Μας ήρθε η ιδέα να κάνουμε ενα ποιητικό πιγκ πογκ σε δημοτικό ύφος....το αποτέλεσμα νομίζω είναι συμπαθητικό...Η απόπειρα εναντίον της ποίησης έγινε στην Αθήνα , στις 27/08/2011

-Ιππότη ναϊτη, προφήτη, αλήτη, γιατί τη μαύρη μοίρα σου ανώφελ' αποφεύγεις;

- Είναι που κι αν τα ζάλα μου σπουδάζω να σε φτάσω θωρώσε να αλαργευεις..

-...είναι που κι αν σπουδάζω να ξεφύγω τη μοίρα μου σαν δαίμων σημαδεύεις...

- ποιός άνεμος και ποιος χρησμός μακριά μου σ' αποδιώχνει.;

- ...δεν είν χρησμός και άνεμος, μανάχα μια σημαία πούχει τα λάθος σύμβολα που επάνω μου βαραίνουν...

- Χθες βράδυ σ' ονειρεύτηκα κι ήσουν με τον καλό σου..Πικρό φιλί τον κέρασες να φύγει να γλυτώσεις..Κόρη τον δρόμο άλλαξε και έλα μετά μένα... Μα πες μου ποιό 'ν' το λάβαρο και ποιά τα σύμβολά του...μη κι είναι λάθος η γ' αρμηνειά..

- Εκεί κοντά στο όνειρο καθότανε γεράκι, βαθιά τα νύχια έχωνε σ' αθώο προβατάκι... Τ'αθώο το αίμα έτρεχε και μούκλεινε τον δρόμο...για να ξεφύγω και ναρθώ το αίμα θε να λείψει...

- Μα δίχως αίμα κοπελιά γιοφύρι δε στεριώνει...και δε στεριωνει το φιλί ο έρωτας η γ΄αγάπη...το όνειρο ολοφάνερο...κακός άντρας σε θελει...κι αν φύγεις πίσω σου θα 'ρθει με νύχια να σε σύρει..πάλι κοντά του να βρεθείς...μα αν τό δες τρίτη ή Κυριακή ποτέ δεν ξεδειλιαίνει..

- να σκίσω τη σημαία μου θυσία πια μη γίνει, να σφάξω και το πρόβατο μην τυραννιέται άλλο...

- Το αίμα είναι "γρήγορο το προβατο η αγάπη...κι η σημαία θα σκιστεί την πρώτη μας τη νύχτα....πως θα περάσουν τα φιλιά γύρω να φτερουγίσουν;

- κι αν δεν περάσουν τα φιλιά θε να γιγαντωθούνε, ψηλά να πεταρίζουνε να κρύβουνε τον ήλιο, να καμωθούμε τους θεούς που παίζουν με τον κόσμο...

- θωρώ σε να σιμωνεις ..Θε μου δώσε μου δύναμη τόση ομορφια ν' αντέξω...

- η δύναμή σου είναι ακριβή γι αυτό μη την γυρεύεις, κι η ομορφιά μου κέλυφος λεπτό σε γέρο βράχο...σκύψε και κοίτα στο νερό που τρέχει όλο βιάση και κει θα δεις την ομορφιά κανείς που δεν αγγίζει...

- κόρη τι τόχες να το πεις και να το μολοήσεις..και πως ποτέ δεν το νοιωσα..πως μόνο οι νύμφες του νερου τέτοια ομορφιά την έχουν...Λάμια μου και νεράιδα μου στείσε χορό ολόγυρα μαζί με τσ' αδελφές σου..κια δος μου το μαντήλι σου γυναίκα να σε πάρω....

- το μαντηλάκι κένταγα 7 χρόνια κρυμμένη μεσ' του μυαλού μου τη σπηλιά μ' ενα μικρό κεράκι...όμως μια μάγισσα κακιά μούκλεψε το μαντήλι, και από τότε το κερί φέγγει κι εγώ το ψάχνω... μ' αυτή το σέρνει σε γκρεμούς, στη μαύρη την ψυχή της μη τύχει κι έβρω τη χαρά που μούχουνε ταγμένη οι τρεις οι μοίρες οι καλές σαν βγήκ' απ΄τη φωλιά μου...

- αν το μαντήλι έχασες 'μενα δε θα χάσεις..στα δάσα και στα κρυγιά νερά παντα θα ακολουθώ σε...για μας θα παίζει τον αυλό και θα χορεύει ο Πάνας...

- η μουσική απ τον αυλό μεσ το αυτί γυρίζει και μου τρυπάει το μυαλό...σαν το σκουλήκι μπαίνει να γίνει σκέψη και θεός...θεό δεν προσκυνάω, κι αν μ'αναγκάσουν τα νερά, τα δάση, οι ανέμοι...θα γίνω σκόνη τ' ουρανού κι αχτίδα άλλου κόσμου, θα ταξιδέψω μακριά κι ύστερα θα γυρίσω καινούργια μεσ τον κόσμο σου, να με ξαναγνωρίσεις...

-ω θεικιά κι ολη αίματα..ω φως από το φως του Απόλλωνα που από ψηλά τη ζεστασιά απλόχερα χαρίζει...Έλα αναδύσου απ' τα νερά ...κάτω απ'τον ήλιο ολόλαμπρη λουσμενη σε σταγόνες... κάθε σταγόνα και καημός..δικό μου αναιτιο δάκρυ....και πόθος διάφανος καθως το βλέμμα σταματά στη κωχη των ποδιών σου..στο λιγο μαύρο των λυγμων..στου πόθου τη σχισμαδα...

- Προφήτη και Πολεμιστή για κράτα τα μυαλά σου, γιατ' είν' ο δρόμος σου μακρύς σπαρμένος με θηρία...θυμίσου την αγάπη μου που ακόμα δεν την ξέρεις και πάρε δύναμη τρανή σαν του βυθού τις δίνες, μόλις ξαπλώσεις καταγής στα αίματα ριγμένος θαρθώ σαν φίνο άρωμα τριγύρω απ' τον λαιμό σου, θα σου σκουπίσω τις πληγές κι αγάπη θα κεράσω, θα ξεψυχήσουν μάγισσες κι οι ουρανοί θ' ανοίξουν, η Γη θα γίνει απ' την Αρχή και μεις οι δυό θεοί της, στου έρωτα τις συμφορές θα χτίσουμε Παλάτι!!!

Αθήνα 27/08/2011