ΈΝΘΕΟΝ

Θυμήθηκε τότε
την ηλικιωμένη πουτάνα
που πλενόταν κάθε φορά
και σταυροκοπιόταν
μουρμουρίζοντας
λόγια συγχώρεσης
και ήταν σαν το νερό και το σαπούνι
να αλαφρώνει την καρδιά
και την συνείδηση
κι ένοιωθε πάλι
καθαρή και εξαγνισμένη
σαν όπως με λιβάνι
έδιωχνε μακριά
κακό και τύψεις

Και ήταν η μέρα
που έφυγε από τη ζωή
η Αμαλία η Θεσσαλονικιά
και η κυρά Τασία η γειτόνισσα
ευχήθηκε μέσα
από την ταπεινή κουζίνας της
κάπου εκεί κοντά στη Γιαννιτσών
χαμηλώνοντας τα μάτια και σιάζοντας
ένα φτηνό σεμεδάκι
«ο Θεός να ξεκουράσει το κορμάκι της
... να αναπάψει την ψυχή της»

και πείστηκε κείνη τη μέρα
από τις σκέψεις του και τα γεγονότα
πως ο Θεός φανερώνεται
μέσα από τις ψυχές των απόκληρων
και των καταφρονεμένων….

ΑΘΉΝΑ 12/1/2019