ΤΆΧΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ

Τάχα μου πως ζούμε

Όπως στις τηλεοπτικές σειρές 
που αφηνόμαστε να μας κοιμίζουν
Όπως σε νουβέλες ανάλαφρες
για ειδύλλια καλοκαιρινά και έρωτες
Οι πρωταγωνιστές αψεγάδιαστοι
μια περιπέτεια η ζωή τους
Αράχωβα Σπέτσες Μύκονος
και πάλι Αράχωβα και πάλι Σπέτσες
και ταξίδια σε τόπους μακρυνούς
με παραδείσια πουλιά και κήπους
Καμία έγνοια…

Ψευδαισθήτως μαζί τους ταυτιζόμαστε

Σαν να ‘ναι οι ζωές μας
ποιήματα ευδαιμονικά
ντυμένα με σατέν και με δαντέλες
και υποσχέσεις αισθησιακές
σαν σ’όνειρο…

Δικιολογιόμαστε πως τάχα μου ξεχνιόμαστε
Ξεφεύγουμε για λίγο από τα βάσανα…

Συνηθισμένος να κοιτάω χαμηλά
με τρομάζουν τα αγριόχορτα
Θεριεύουν με τις βροχές και πνίγουν
πόρτες και αυλές σε σπίτια κλειστά
και έρημα
Βιάζω το βήμα μου μη με προλάβουν
οι ίσκιοι της απουσίας
Φοβάμαι μη με σκεπάσει το μαύρο
και καταφεύγω σε φτωχά καφενεία
και καπηλειά
όπου οσμώνονται οι μοναξιές αμίλητες
πάνω από τα ποτήρια
Σαν να ΄ναι εκεί λίγη απ’ την αλήθεια της ζωής
Άδεια τα μάτια τους άσπρα τα μαλλιά τους
και σκεβρωμένα τα χρόνια τους…

Τάχα μου πως ζούμε

Κι αν ποτέ μας βρει μικροχαρά και ευθυμήσουμε
είναι η καμπάνα που χτυπά και μας θυμίζει…
τρεις φύγανε κοντά κοντά τούτο τον καιρό
και πέφτουμε πάλι σε συλλογή …
Πόσοι ήμασταν ποιοί φύγαν
πόσοι ακόμη μένουμε….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  18/11/2017