ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ

Σε τούτο το φτενό και λίγο χώμα
με τα σωριασμένα κόκκαλα κάτω του
το ποτισμένο με πλήθος αίμα
σκύβω και αφουγκράζομαι φλέβες και σφυγμούς
και πνοές προγόνων και το δρόμο που μ’ έφερε ως εδώ

Ένα γύρω τα βουνά και οι κάμποι
και η θάλασσα με τα σκόρπια μέσα της νησιά
τ’ απομεινάρια ψηλά από κάστρα
τα τειχιά τα πεσμένα και τα σπασμένα μάρμαρα
από εκκλησιές κι αγάλματα και παλιά κοιμητήρια
να τρώει το σώμα τους ο άνεμος και οι κακοκαιριές
και πάνω τους ο ήλιος τόσο φωτεινός
που αλλού πουθενά η συνείδηση
δεν έλαμψε τόσο διαυγής και σε τέτοιο βάθος
κι ευλογημένοι όσοι και όσες ευτυχήσαμε
να γεννηθούμε εδώ

και να κατοικήσουμε τούτη τη γλώσσα
που τη μιλάμε μια χούφτα
και ακόμη λιγότεροι σκύβουν στα σπλάχνα της
μέχρι μέσα μακριά στις άκρες της ιστορίας
και πέρα από την ιστορία και ανασύρουν
πλούτο λέξεις ορυκτό και όστρακα και συλλέγουν
ψηφίδες μελαχροινές και σ’ όλα τ’ άλλα χρώματα
και επιμένουν να συνταιριάζουν
μορφές αγίων και ηρώων σε μωσαϊκά και σε ποιήματα…

ΑΘΗΝΑ 26/11/2016