ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΛΑ

Σαν είμαι σε πλοίο δε βγαίνω  στην κουβέρτα…
Φοβάμαι  μη σκοντάψουν τα μάτια μου
σε σώματα αθώων νεκρών να επιπλέουν…
Φοβάμαι μη το πλοίο ανοίγει δρόμο  ανάμεσα
από σώματα αθώων νεκρών που επιπλέουν….

Τούτη η θάλασσα που μας πίκρανε
 και μας πικραίνει πάλι
αλμυρή ελπίδα δρόμος τους και τάφος…..

Πλέκω την ψυχή μου στεφάνι την  αποθέτω στα νερά…
Κόβω την ψυχή μου αντίδωρα στα νερά να σκορπίσουν

Ψυχή μου προσφυγούλα  μου   πόσες φορές διωγμένη…
Πίσω μας  εκρήξεις, πέτρες ψηλά για μια στιγμή και πόδια
και χέρια και θάνατος  στη σκόνη τυλιγμένος…

Πόσο  πολύ που στένεψε η ζωή….
Πόσο πολύ που μάκρυναν οι δρόμοι…
Σε τούτη εδώ τη θάλασσα το δάκρυ μου ναυάγησε…

Από νησί σε νησί, απ' όνειρο σ' όνειρο πατώντας
 έλπιζα  να σε φτάσω λευτεριά…
Πάλι το δρόμο σου τον κλειούν  χωροφυλάκοι,
ακταιωροί,  συρματολέγματα ….

Ψυχή μου μάτια μου και πρόσωπα βγαλμένα από   κλάηματα
ψυχή μου μάτια μου και πρόσωπα πολυοβασανισμένα
πώς να σας ιστορήσω….

Ο κόσμος που  πια δεν πεινάει
ο κόσμος που πια δε σκοτώνεται σε πολέμους
 και σε εμφύλιους σπαραγμούς
σας βλέπει να φτάνετε σαν απειλή και φοβέρα….
  τ' απελπισμένου οργή και σκοτεινιά…..

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 25/8/2015