Εγώ γεννήθηκα στη
φτώχεια και τη στάχτη
και τα χρόνια μου τα κρέμασα στο φράχτη
να στεγνώσουν απ' το κλάμα την αρμύρα
μάτια μου είσαι και τραγούδι μου και μοίρα
και τα χρόνια μου τα κρέμασα στο φράχτη
να στεγνώσουν απ' το κλάμα την αρμύρα
μάτια μου είσαι και τραγούδι μου και μοίρα
Εγώ γεννήθηκα μακριά κι ήταν γραφτό μου
να χω 'σένα ήλιο γη και ουρανό μου
Ψηλά στ' αστέρια να σε βλέπω ανάμεσά τους
να 'σαι η Πούλια ο Αυγερινός και τα παιδιά τους
να χω 'σένα ήλιο γη και ουρανό μου
Ψηλά στ' αστέρια να σε βλέπω ανάμεσά τους
να 'σαι η Πούλια ο Αυγερινός και τα παιδιά τους
Να ‘σαι εσύ να ‘ρθω κι εγώ να γίνουμε ένα
και λογαριασμό ποτέ μη δώσω σε κανένα
Σ΄ αγαπώ και θέλω να 'σαι εσύ τα κρίματά μου
η αγάπη που με πήρε στα φτερά της κι η φωτιά μου
Να ‘σαι ότι είμαι και δεν είμαι και ότι γίνω
φεγγαρόλουστη φωνή κι ολάνθιστό μου κρίνο…
ΑΘΗΝΑ 4/10/2013
και λογαριασμό ποτέ μη δώσω σε κανένα
Σ΄ αγαπώ και θέλω να 'σαι εσύ τα κρίματά μου
η αγάπη που με πήρε στα φτερά της κι η φωτιά μου
Να ‘σαι ότι είμαι και δεν είμαι και ότι γίνω
φεγγαρόλουστη φωνή κι ολάνθιστό μου κρίνο…
ΑΘΗΝΑ 4/10/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου