Τ' άσπρο χαρτί
του γνέφει.
Να μετρηθούν ξανά
Δέχεται
Όπως πάντα
Μέσα του ελπίζει
πως τούτη τη φορά
θα ' ναι δική του η νίκη
Η πρώτη
Έτσι συμβαίνει
απ΄ όταν κτίστηκε ο κόσμος
και στάθηκε ο λόγος
σα λογισμός και σα λαλιά
Μάχεται
ένα χαρτί....
κι άλλο χαρτί....
Πολλά χαρτιά τσαλακωμένα...
Ως το καλογραμμένο
Ως που τα λόγια νομίζει
υποταγμένα
Ως την κρυφή χαρά
που βγήκε σ' άλλην όχθη
Σημάδια
μαύρες σκιές
Σημάδια
μαύρα γράμματα
το πάλαιμα
το ποίημα
Λέξεις
σκόρπιες πέτρες
Ασήκωτες
Η γλώσσα του
Πού να κρατηθεί;
Για μια στιγμή μονάχα
Πορθητής και τροπαιούχος
Πάνω απο τ' ασπρο άτι
το ποίημα καμαρώνει
ντυμένος , ντυμένο στα λευκά
Για μια στιγμή....
Κι ύστερα πάλι η αμφιβολία
Πως έμεινε ανείπωτο
ότι στο βάθος ήθελε να πει
Αλώβητο το ανέφικτο
Σε λάθος τόπο βγήκε αντίπερα
Τα μάτια πάλι στο χαρτί
Υπόσχεση
Για μια καινούργια απόπειρα
παραδοχή
Για μια καινούργια ήττα
Ο Λόγος δρόμος
στρωμένος ήττες στη σειρά
Κουφάρια ποιητών και ποιημάτων....
ΑΘΗΝΑ 22/02/2012
του γνέφει.
Να μετρηθούν ξανά
Δέχεται
Όπως πάντα
Μέσα του ελπίζει
πως τούτη τη φορά
θα ' ναι δική του η νίκη
Η πρώτη
Έτσι συμβαίνει
απ΄ όταν κτίστηκε ο κόσμος
και στάθηκε ο λόγος
σα λογισμός και σα λαλιά
Μάχεται
ένα χαρτί....
κι άλλο χαρτί....
Πολλά χαρτιά τσαλακωμένα...
Ως το καλογραμμένο
Ως που τα λόγια νομίζει
υποταγμένα
Ως την κρυφή χαρά
που βγήκε σ' άλλην όχθη
Σημάδια
μαύρες σκιές
Σημάδια
μαύρα γράμματα
το πάλαιμα
το ποίημα
Λέξεις
σκόρπιες πέτρες
Ασήκωτες
Η γλώσσα του
Πού να κρατηθεί;
Για μια στιγμή μονάχα
Πορθητής και τροπαιούχος
Πάνω απο τ' ασπρο άτι
το ποίημα καμαρώνει
ντυμένος , ντυμένο στα λευκά
Για μια στιγμή....
Κι ύστερα πάλι η αμφιβολία
Πως έμεινε ανείπωτο
ότι στο βάθος ήθελε να πει
Αλώβητο το ανέφικτο
Σε λάθος τόπο βγήκε αντίπερα
Τα μάτια πάλι στο χαρτί
Υπόσχεση
Για μια καινούργια απόπειρα
παραδοχή
Για μια καινούργια ήττα
Ο Λόγος δρόμος
στρωμένος ήττες στη σειρά
Κουφάρια ποιητών και ποιημάτων....
ΑΘΗΝΑ 22/02/2012
4 σχόλια:
Κουφαρια Ποιητών και Ποιημάτων...
σαν ΡΟΔΟστρωμένος μου μοιαζει ο Δρόμος προς την Αιωνιότητα!
Σε φιλω.... Υπεροχη πορεία από την πρώτη ως την τελευταια συλλαβή...
Κάκια μου σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου...ανταποδίδω το φιλί...
θυμάμαι το Νερούδα που έγραφε πως
"τα πάντα βρίσκονται μέσα στις λέξεις...
Έχουνε σκιά, διαφάνεια, βάρος, φτερά, τρίχες οι λέξεις, έχουνε όλα εκείνα που τους πρόσθεσαν τα χάδια τόσων χρόνων των νερών του ποταμού, οι τόσες μεταναστεύσεις από πατρίδα σε πατρίδα, η ιδιότητά τους να ριζώνουν... "
κι όμως, ποτέ δεν είναι αρκετές , ναι ;
Είναι φορές που σκέφτομαι πως κάτι άλλο είναι αυτό που "θα συμφιλιώσει την ύπαρξη με το σκότος"
Κάτι ..πέρα από λέξεις .
Μα είμαστε ίσως ακόμη λίγοι, μικροί γι αυτό .
Μας δόθηκε ο Λόγος, σαν τη στράτα στα μωρά. Να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα. Σαν περπατήσουμε θα ναι περιττή. Και περιοριστική Φαντάζεσαι σαν πετάξουμε ;
Φλυαρώ ..
με λέξεις παίζω κι εγώ , αναζητώντας το "ποίημα"
κι ας ξέρω πως ό,τι ορίζει .. περιορίζει .
Καλημέρα..
Πολύ μου άρεσε η αγωνία του ποιήματος. Μονάχα τα "κουφάρια" με στεναχωρούν.. Αν και δε φυλάω στράτες στο υπόγειο,
όποτε βλέπω καμιά τέτοια,
χαμογελώ τρυφερά..
μου θυμίζουν πάντα την προσπάθεια..
Εξαιρετικό!!!
Δημοσίευση σχολίου