Από παιδί χανόμουνα σε εκτενή λογής λογής διαβάσματα
Πλανήθηκα χρόνους πολλούς στο ποίημα και στο διήγημα
Σ’ ακρίτες, ξένους , έρωτες και πάθη
Εκεί ,ανάμεσα σε φυλλωσιές από φιλιά και πόθους
Κρυφοκοιτώ - κρυφή λαχτάρα -
Την κόρη του μπακάλη μη και δω
Να λέει, σαν τότε, «ακούμπησα κάτι στη σερβάντα»!
Ντράπηκα δεν κατάλαβα και ποιόνε να ρωτήσω…
‘Στάθη δεξιά η δειλία μου, ζερβά η λογική μου
Στην ίδια τάξη ήμασταν...κι εγώ ερωτευμένος
Ποτέ μας δεν εμάθαμε…
Εγώ ή σερβάντα τι ήτανε κι αυτή τον έρωτά μου…
Κι αλλάξανε πολλοί καιροί …
Ήτανε πένθιμη η στιγμή όταν την ματαείδα
Στο δρόμο από το κοιμητήρι ο έρωτας μου κούτσενε…
Βάδιζε δύσκολα σέρνοντας το δεξί του πόδι…
...και πάλι δεν ερώτησα....
Αθήνα 28.06.2011
1 σχόλιο:
Ήτανε πένθιμη η στιγμή όταν την ματαείδα
Στο δρόμο από το κοιμητήρι ο έρωτας μου κούτσενε…
Βάδιζε δύσκολα σέρνοντας το δεξί του πόδι…
...και πάλι δεν ερώτησα.... !!!
Δημοσίευση σχολίου