ΠΈΤΡΑ ΠΊΚΡΑ

Πέτρα πίκρα ζαλώθηκα
Ανηφορίζω
Όσο κρατάν τα πόδια μου

Σκουτελοβαρεί με η ζωή
Αντιπαραθέτω το χαμόγελό μου
Σιωπηλό χαμόγελο
να βλέπει κατά μέσα μου
Να ‘χω κάπου να πιάνομαι

Με κουράζουν τα λόγια
που δεν έχουν να φέρουν
τίποτα

Είδα το παιδί
με τα κοντά σγουρά μαλλιά
και τα λιωμένα ρούχα
πεσμένο
Δίπλα του περνάν αυτοκίνητα
Κόσμος
Καμιά αντίδραση
Καμιά περιέργεια δεν κίνησε
τα μάτια τους

Πέφτω
Κυλάω
Χάνομαι

Να ‘ταν κάποτε να γυρίσω
Σαν σπαθί και σαν όργητα….

ΑΘΗΝΑ 5/6/2017