ΣΚΛΑΒΟΙ ( ή Michelangelo di Lodovico Buonarroti )

Το ποίημα στην πέτρα
γέννα επώδυνη

Το σκαρπέλο  να σπάει
 την περίσσεια ύλη
η μορφή βασανιστικά να προβάλλει
από το μάρμαρο
 που χρόνια την κλείνει

Τούτο το γέρο τον δυναστεύουν
 εμμονές

Οι πέτρες που αντιστέκονται

Το ασκημένο μάτι του
ιχνηλατεί τα σπλάχνα τους
ν’ αποκαλύψει τον άγγελο
να φέρει στο φως την Παρθένο

το ένθεον κάλλος να υψώσει
ως το Ασύλληπτον Τέλειον

Σε ομοούσιον Ένα  να συνθέσει
 το θαύμα των τεσσάρων Τεχνών
που διακονεί

Το πνεύμα που ελευθερώνει
και ελευθερώνεται

«Ο σκλάβος που κοιμάται»
« Ο σκλάβος που εγείρεται»
« Ο σκλάβος που εξεγείρεται»
« Ο σκλάβος που πεθαίνει»

Το πρόσωπο ακόμη ασχημάτιστο
ένα χέρι που αναδύεται
 ένα πόδι πιο κάτω
 και η αλυσσίδα με τη μπάλα
στην άκρη


Σε τούτο το γέρο αγωνιά
το ημιτελές που αντέχει
 στις σφυριές  του

κάποτε το υποτάσσει
κάποτε του υποτάσσεται

Σε αγάλματα χάραξε
την ψυχή του
και χαράχτηκε Ποίημα

 να το κρατάει ασάλευτο
 ο όγκος της αλήθειας του…

ΑΘΗΝΑ  20/6/2016