ΚΟΡΗ

Κόρη
θετή της Ιστορίας
Βυθίζεται το βλέμμα μου
Στο βλέμμα σου
Και χάνομαι στις γειτονιές
Των φιλοσόφων

Σε συντροφιές παράταιρες
-Πλάι στον  Πλάτωνα ο Πλανκ-
Ρέει  απ’ το στόμα σου ο Γοργίας
Κι ο Δημήτρης
οδηγητής και πλαστουργός σου

Πως τρεμουλιάζει η συγκίνηση
τα χείλη σου
Ψυχή συνεπαρμένη

Κόρη
 Ρόδι της γλώσσας μου
Νιόκοπα λόγια
Συχνά πυκνά ξαφνιάσματα
αστραφτογεννημένα

Μέσα σ’ αντιφεγγίσματα
Ποίημα το ποίημα λάμνοντας
Προβαίνεις
 Ελένη και Σειρήνα
Το αρχαίο κάλλος υμνώντας

Κόρη
των λογισμών μου
Στήθια και ρώγες
ρόδα νηπενθή
Ξόρκια της θλίψης μου

Σας εμπιστεύθηκα

Κοντά σας έμαθα
Να ιχνηλατώ τη νοσταλγία

Κάθε ομορφιά απαραίτητη

Αθήνα 19.07.2011