Η ΜΕΡΑ ΜΟΥ

Η μέρα μου ήρθε
απ' άλλη μέρα

Βγαλμένη από παράπονα

Η μέρα μου ήρθε
από τ' αστέρια που σωπαίνουν

Ντυμένη  με τη λύπη τους

Η μέρα μου ήρθε
 για να φύγει

Πήρε το φως...
Μ' άφησε μια ακόμη νοσταλγία...

Δίχως ήλιο
Με λύπες και παράπονα πορεύομαι

Με συντροφεύει η σιωπή μου
Με συντροφεύουν όσα νοσταλγώ..

Τα βήματά της καθώς φεύγει

Μέσα από τους στεναγμούς
 των λουλουδιών

ΑΘΗΝΑ 14/11/2012

ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ Η ΝΥΧΤΑ…

Τα δυο σου στήθη φιλιά
Στα σκοτάδια

Τα δυο σου στήθη φτερά

Εσύ
                                                                                                  
Χίλιες γυναίκες
Χίλιες μοναξιές

Ανάσα μου

Ανάμεσα σε χίλιες θα σε γνώριζα

Κοίταξα  ‘πάνω

Με σκέπασαν τα μάτια σου
Σ’ έντυσε το γαλάζιο

Ουρανέ μου…

Η ώρα πέτρωσε
Το βλέμμα σου μ’ έφτασε
Με πήρε…

Χάνομαι μέσα του

Το βλέμμα σου αίνιγμα
Το βλέμμα σου δίνη
Το βλέμμα σου σκούρο
Αδιάβατη θάλασσα
Χαλκόχρωμη

Τώρα μου και αύριο μου και χτες μου

Εκεί στη ρίζα του βουνού
Στο φρύδι του κόσμου

Ανεβαίνεις

Δάκρυ μου και ταραχή μου

Μυρίζεις πεύκο

Ο ήλιος σπάει
Χίλια κομμάτια σκιές

Πέτρες  στο φως
Δώδεκα το μεσημέρι

Καις
Καίγομαι

ΑΘΗΝΑ  3/11/2012