Ω Ρ Α Ι Ο !!!!!!Καλημέρα Θοδωρή.! Aν έφτασα να πιάνω τον ήλιο είναι που έψαχνα εσένα.. Γράφω κάπου ,σε κάποιους στίχους μου και μου το θύμισες με την θαυμάσια εξομολόγησή σου.!
Νεφέλη μου στο ξαναείπα ο δικός σου στίχος "Aν έφτασα να πιάνω τον ήλιο είναι που έψαχνα εσένα.", ανάλογα πως τον εισπράττει ο καθένας, είναι υπέροχος...για μένα -ερμηνεύοντας τον στο δικό μου πνεύμα (= το φώς δεν υπήρξε ποτέ ανώδυνο) - συγκλονιστικός...
Καλή μου φίλη, ένοιωσα μεγάλη έκπληξη και χαρά όταν είδα την "εξομολόγηση" του Πολέμη..Όχι πως την είχα κατά νού όταν έγραφα τη δική μου, άλλωστε πάντα στο τέλος βάζω τον τίτλο και συνήθως όταν γράφω δεν ξέρω εξ αρχής τι θέλω να πω..Αφήνομαι στο ρεύμα. Και εξομολογούμαι πως ποτέ δεν με επισκέφτηκε ηεκστασιακή έμπνευση...Κάθε μου φορά παλεύω με ένα άσπρο χαρτί..Όμως ο Πολέμης είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές για την καθαρότητα των ρυθμών και τη σαφήνεια των λεγόμενων του...Και μαζί με το "Αχ" το έχω στις σημειώσεις μου...Σ' ευχαριστώ πολύ..
6 σχόλια:
Ω Ρ Α Ι Ο !!!!!!Καλημέρα Θοδωρή.!
Aν έφτασα να πιάνω τον ήλιο είναι που έψαχνα εσένα.. Γράφω κάπου ,σε κάποιους στίχους μου και μου το θύμισες με την θαυμάσια εξομολόγησή σου.!
"Παπά, μια κόρη αγάπησα
και μ' αγαπούσε σαν τρελή
μια μέρα την αγκάλιασα,
πήρα το πρώτο της φιλί.
Παπά τι συλλογάσαι;
- Αν την αγάπησες πολύ,
συχωρεμένος να` σαι.
- Μια μέρα εκείνη ερίχτηκε
στην αγκαλιά μου ντροπαλή,
κι αμάρτησα κι αμάρτησε
όχι μονάχα με φιλί.
Παπά τι συλλογάσαι;
- Αν την αγάπησες πολύ,
συχωρεμένος να' σαι.
- Μια μέρα την παράτησα
την όμορφην αμαρτωλή
και δεν της ξαναζήτησα
μητ` αγκαλιά μήτε φιλί.
Παπά, τι συλλογάσαι;
- Δεν την αγάπησες πολύ,
καταραμένος να` σαι."
η "εξομολόγηση" του Πολέμη ήρθε στο νου μου
Ίσως γιατί στον ήλιο
μονάχα εκείνο το "πολύ" σου μπορεί να φτάσει ..
κι ας καεί..
Καλό απόγευμα Θοδωρή ..
Σαν της αγάπης
τα φτερά
πουλί δεν έχει άλλο
να σ΄ ανεβάζει
πλιο ψηλά....
Καλό βράδυ σε όλους.....
Νεφέλη μου στο ξαναείπα ο δικός σου στίχος "Aν έφτασα να πιάνω τον ήλιο είναι που έψαχνα εσένα.", ανάλογα πως τον εισπράττει ο καθένας, είναι υπέροχος...για μένα -ερμηνεύοντας τον στο δικό μου πνεύμα (= το φώς δεν υπήρξε ποτέ ανώδυνο) - συγκλονιστικός...
Καλή μου φίλη, ένοιωσα μεγάλη έκπληξη και χαρά όταν είδα την "εξομολόγηση" του Πολέμη..Όχι πως την είχα κατά νού όταν έγραφα τη δική μου, άλλωστε πάντα στο τέλος βάζω τον τίτλο και συνήθως όταν γράφω δεν ξέρω εξ αρχής τι θέλω να πω..Αφήνομαι στο ρεύμα. Και εξομολογούμαι πως ποτέ δεν με επισκέφτηκε ηεκστασιακή έμπνευση...Κάθε μου φορά παλεύω με ένα άσπρο χαρτί..Όμως ο Πολέμης είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές για την καθαρότητα των ρυθμών και τη σαφήνεια των λεγόμενων του...Και μαζί με το "Αχ" το έχω στις σημειώσεις μου...Σ' ευχαριστώ πολύ..
Ευτυχία μου σ' ευχαριστώ...κι εμένα η μόνη μόνιμή μου αμαρτία..ο μόνος πλεονασμός που μου επέτρεψα...
Δημοσίευση σχολίου