ΕΊΠΕ...

«Γράφω ποίημα σημαίνει
αποφλοιώνω το ψέμα
μέχρι να αποκαλυφθεί 
ως το μεδούλι της η αλήθεια…

Είναι μια διαδικασία
επίπονη όμοια με το να γυμνώνεις
μεμβράνη μεμβράνη
τις λεπτές και διάφανες στρώσεις κρεμμυδιού…
Το ψέμα είναι ντυμένο
φανταχτερά λόγια
λέξεις που θαμπώνουν…
Κρύβεται σε κάθε πιθανή πτυχή
της επιτηδευμένης έκφρασης …

Προπαντός μην υποκύψεις
και φανείς αδύναμος να αφαιρέσεις
τα κάθε είδους επιχρίσματα
νάρκισσης ομορφιάς

Να υποπτεύεσαι τα πολλά
«καλολογικά στοιχεία»…
Να αποζητάς τα δύσβατα
Μην αφεθείς ποτέ στο εύκολο

Το ποίημα οφείλει
να έχει επίπεδα
Το βάθος, την πύκνωση
του παλίμψηστου λόγου
Επιδίωξή του να είναι
το αναίτιο ρίγος…
Η συγκίνηση,
όπως όταν ανασκαπτόμενο τοπίο,
αφήνει να βγουν στην επιφάνεια
έργα και μορφές και λόγια
χαραγμένα στο μάρμαρο

Το ποίημα να πονά να πασχίζει…
Ως φλόγα να πειράται την αποκατάσταση
του αρχέγονου της γλώσσας κάλλους»

Είπε…. και με την παραίνεση
«να τα γράψεις» εχάθη
όπως είχε εμφανιστεί,
ως φωνή και ως αίσθηση παρουσίας,
ο ποιητής των ποιητών….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 6/6/2018