ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ

Περπάτησα από την μεριά του ποταμιού μέσα από ένα διάδρομο  από θερισμένο, κίτρινο και ξερό, χορτάρι.. κι είχα στα δεξιά μου ένα αυλάκι βαθύ και  έναν άντρα   άγνωστό μου, μεσήλικα που έσκαβε… Είμαι ο Βασίλης μου είπε και  χωρίς καμία άλλη ένδειξη έφερα στο νου μου έναν και μοναδικό Βασίλη από  κοντινό χωριό… α ο Βασίλης από το….  μονολόγησα μέσα μου και ανηφόρησα κατά το εκκλησάκι, πάνω από τα  χέρσα ποτιστικά,  και μπήκα σε έναν ισόγειο  ανοικτό περίγυρο με την εικόνα  για προσκύνημα όπου με πλησίασε η γυναίκα που μου έβαλε στα χέρια δυο ψωμιά ζεστά, αμίλητη και χάθηκε  στο σούρουπο και το αδυνατισμένο φως του… Βγήκα με πρόθεση να ανέβω στην πάνω αυλή, χωρίς να παραξενευτώ καθόλου για την πάνω αυλή ενώ ήξερα πως ποτέ  πάνω αυλή δεν υπήρξε και όμως ήταν εκεί και ανέβηκα και μπήκα και  είδα, πάλι , την γυναίκα  με γερασμένο πρόσωπο, όμως με κορμί  νέο και σφριγηλό και δυο στήθη  πέτρα και πολλά "χρυσά"  στο λαιμό και τα χέρια, όπως ανατολίτισσα χορεύτρια  και μου μίλησε με λόγια ταπεινά, χαμηλωμένα, έτσι που με κοίταζε ίσια στα μάτια και εγώ απόστρεψα το βλέμμα να μη βλέπω  από τη μέση και πάνω τη γύμνια του κορμιού της και έχασα όλα τα λόγια της μα μου εντυπώθηκαν τα στήθη  και το πρόσωπό της, ίδιο τσιγγάνας  ρυτιδιασμένο και σκληρό  και πονεμένο, και ακόμη η αίσθηση πως είμαι σε τόπο γνωστό και ήταν ο τόπος  η δική μας η Παναγία της Πετράδας….

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  30/5/2017