Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΚΑΧΥΠΟΨΊΑ

Η επιμονή του σε προσφωνήσεις
και φράσεις όπως «άγγελέ μου»,
«είσαι ο Παράδεισός μου»,
«είσαι το λιμάνι της ψυχής μου»
ή,πάλι, «το φιλί σου μ’ ανασταίνει»,
όσο κι αν την διέγειραν τις στιγμές
της έξαρσης και επέτειναν την ηδονή,
κάθε φορά, μετά και όταν έμενε μόνη,
την προβλημάτιζαν πολύ και σοβαρά
κι όλο τις ανέλυε κι όλο την βασανίζαν
Κι όταν πάλι άρχισε κι επέμενε σ’ εκείνα τα
« κορμάρα μου είσαι απ’ άλλη διάσταση»
ή «η ομορφιά σου είναι απ’ άλλο κόσμο»
άρχισε ν’ αμφιβάλλει σοβαρά
και για την ίδια…
Μην, σαν τον έρωτά τους, είναι κι εκείνοι
πεθαμένοι από καιρό
κι όχι πως του είπε τίποτα ποτέ,
μ’ όλο που τα φιλιά του πια
της μυρίζαν χωματίλα….
ΒΑΣΙΛΆΚΙ 24/10/2016

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

ΧΡΌΝΟΣ

Η σκέψη κι η καρδιά μου
οι δυο μου άξονες
ανάμεσά τους παλινδρομεί το ένστικτό μου
του κόσμου μου οι τρεις συντεταγμένες
Να σε νοιώσω θέλω χρόνε
Πως φεύγεις πως διαστέλλεσαι
και πως αργοπορείς
και πως κι εγώ όπως το κάθε τώρα μου
μέσα σου, μόνο σαν χτες, υπάρχω…
Να σε νοιώσω θέλω χρόνε
Πως φεύγεις πως γλιστράς πως χάνεσαι
και χάνομαι μαζί σου
Μου λένε πως σαν φως αν τρέξω γρήγορα
μπορεί να σε προφτάσω
και πως πολύ πιο αργά θε να γερνάω…
Μα δεν θυμάμαι πόσες φορές μου είπανε
τη γη γύρους να φέρω για ένα δευτερόλεπτο
ζωής ακόμη
Μάταιος κόπος
Να σε νοιώσω θέλω χρόνε
Μα πως μπορώ αιχμάλωτός σου εγώ
να σε αιχμαλωτίσω
Δεμένοι οι δυό μας με το φως πηγαίνουμε
Ούτε το φως ποτέ ούτε και σένα είδα…
Να σε νοιώσω θέλω χρόνε…
Του Νταλί εκείνα τα ρολόγια αυγά
δε με χωράνε….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 22/10/2016

ΒΌΛΤΑ

Περιφέρω στους δρόμους
την ανώνυμη παρουσία μου
κανείς δεν σταμάτησε
κανείς δεν θυμάται που μ’ είδε
Πολιτεία ανάλγητη και σκληρή
διασταυρωνόμαστε
προσπερνάς, φεύγεις
Ξάφνου « Θοδωρή!» άκουσα
"γρήγορα εδώ" ... γύρισα...
Ένας ηλικιωμένος φώναζε τα σκύλο του,
«απλή συνωνυμία», χαμογέλασα
Κάθισα στο παγκάκι.
Ένας άστεγος στάθηκε ,
στήλωσε το βλέμμα του πάνω μου
σηκώθηκα, αμίλητα ξάπλωσε
Την ασήμαντη παρουσία μου,Μανώλη,
περιφέρω άσκοπα σε πλατείες και πάρκα...
Σέρνω τα πόδια μου ν’ ακούω τα βήματά μου…
Νυχτώνει πάλι
Πώς να στο πω… φοβάμαι…
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 19/10/2016

ΚΥΚΛΆΜΙΝΑ

Κι όσο οι μέρες του Φθινοπώρου φθίνουν
κι όσο απλώνεται γύρω κίτρινη η φθορά
σφίγγοντας με ομίχλη τις ψυχές μας 
με παρηγορεί που η γη αντιστέκεται...
Προτάσσει τα στήθη της γυμνά και ανθισμένα
Πάνω τους φύονται κυκλάμινα...

ΒΑΣΙΛΆΚΙ 13/10/2016

ΒΗΘΕΣΔΆ

Όπως, συνήθως, συμβαίνει με τα θαύματα
τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα.
Κόσμος πολύς κινήσαμε κουλοί και παράλυτοι
και λεπροί και χολεριασμένοι
και κουτσοί πάνω στα δεκανίκια για το μέρος
που ο Άγγελος, όπως λέγανε, κατέβαινε και τάραζε τα νερά.
Και καταλύσαμε γύρω από τη στέρνα
και το πλήθος κατέλαβε και τις πέντε γύρω στοές
και περιμέναμε...
Από καιρό σε καιρό φτάνανε ψευδοπροφήτες
και πολιτικοί τσαρλατάνοι και μάς τάιζαν λόγια
κι εμείς τους ακούγαμε και εμείς τους επευφημούσαμε
γιατί είχαμε ανάγκη την ελπίδα και κάθε φορά τούς νομίζαμε
Εκείνον που θα μας πει « εγέρθητι και άρον τον κράββατόν σου»…
Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και εμείς παραμέναμε
πεισματικά αμετακίνητοι και πολλούς χτύπησε ο λοιμός
μα κανείς δεν κουνήθηκε για βοήθεια
ή να θάψει τους πεθαμένους από φόβο μη χάσει τη σειρά του
κι όλο συνέρεε καινούργιο πλήθος ανήμποροι και στοιβάζονταν
στις στοές και συνωστίζονταν γύρω από τη στέρνα
και περνάνε οι μέρες και απλώνεται η απογοήτευση
σα ψίθυρος που δυναμώνει και σαν οχλοβοή
στερέψαν πια τα λόγια σαπήσανε και οι προφητείες
και ούτε άγγελος ούτε Μεσσίας φάνηκε ποτέ
Μουχλιάσανε και τα νερά στη στέρνα τη λερή...
Βασιλάκι 12/10/2016

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σπάγκος και τσιφούτης
σ’ όλη τη ζωή σου
ανάγκασες τον ανθρωπάκο
να ψάχνει δυο λόγια να σου ‘πει,
όπως οι οικείοι σου του είχαν
αναθέσει…
Και δεν εύρισκε…
Και κατέφυγε σε ψέματα
μέσα στην εκκλησιά…
Τούτο και τ’ άλλο
και τίποτα απ’ αυτά δεν ήσουν
και δεν έκανες
και αν το συγγενολόι γύρω σου
έμενε ατάραχο όπως εσύ
που δεν τον άκουγες
στους έξω προκάλεσε
μεγάλη θυμηδία …
Τέτοιος που ήσουν….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 27/9/2016

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κρυμμένη μέσα σε πράσινα φύλλα
μακριά από  τ’ αδιάντροπα  στόματα
τα αδηφάγα μάτια
τριγυρισμένη σκοτεινές σιωπές
τυλιγμένη  τ’ αγκάθια  της μοναξιάς σου
το τρομαγμένο  φως
περιμένεις να σ’ αγγίξουνε  χείλη
μ’  ένα  φιλί που θ’ αψηφήσει το αίμα
να τα εμπιστευτείς και ν’ ανοίξεις
άνθος κόκκινο  κι αγάπη στιλπνή
 με γεύση και  χρώμα  κερασιού
καρφιτσωμένο σε πέτα τραγουδιών
να υμνήσεις  μιαν  Άνοιξη
 πλασμένη  από έρωτες που τόλμησαν
και άνθισαν στο χιόνι και το καταχείμωνο
τολμώ και ματώνω κάθε φορά
ν’ ανατείλεις μέσα από πράσινα φύλλα
γύμνια κορμιού  που  αναδεύει
κάτω από χάδια,
σκιρτήματα καρδιάς που λίγωσαν
 τα λόγια,
αίμα που σφύζει
 κορμί που συστρέφεται
η αγάπη μέσα από κρυφούς
της καρδιάς λαβυρίνθους
ανεβαίνεις πόθος και λύνεσαι
σβήνεις,  κάθε φορά
καινούργιο αίμα το τίμημα…..

ΒΑΣΙΛΑΚΙ  8/10/2016

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

ΡΟΖΑ

Ήταν η ώρα και το φως  σαν σούρουπο νωρίς
ή σαν αποδιαφώτισμα που γύρισα από διαίσθηση
και σ’ είδα, τρίτη φορά σε τρία βράδυα,
έτσι χαρωπή να λάμπεις
να λάμπουν τα μαλλιά σου και τα μάτια σου
να λάμπει το χαμόγελό σου
μέσα στα δεκαοχτώ σου χρόνια
μέσα σ’ ένα σορτσάκι θαλασσί
και ένα μπλουζάκι τιρκουάζ
φτερούγιζαν  τα στήθη σου
απρόσμενη παρουσία κι επίμονη ομορφιά
και έμεινε   να κρέμεται ένα επιφώνημα
 έκπληξης στα χείλη μου, εκεί πλάι μου
και δίπλα απ’ το περίπτερο
στο ελάχιστο πριν σβήσεις και χαθείς
 πίσω απ’ την βαριά  και σιδερένια πόρτα
και μέσα στο χτίριο το παλιό
το παχνιασμένο απ’ τον καιρό και από τη μούχλα
και μόνο άστραψε για μια στιγμή
σα φως και σαν ανατριχίλα τ’ όνομά σου,
 Ρόζα Ιατρίδου
κι ένοιωσα βαρύ στην καρδιά μου το  άγχος
 να προλάβω  όνομα και μαλλιά και μάτια
κι όλα σου πριν να χαθείς για πάντα
 να σ’ αποστηθίσω σαν τότε που παιδί
στην Σκαφιδιά στην κατασκήνωση,
πάλι δεκαοχτώ χρονών εσύ
μα δεν θυμάμαι τότε τ’ όνομά σου,
ανάσκελη στη θάλασσα με κάθιζες
στα πόδια σου, με τιρκουάζ , πάλι,
μαγιώ, και  χαιρόσουν που άφηνα τα μάτια μου
να γοητεύονται προσηλωμένα
 πάνω στο πλούσιο στήθος σου
κι όλο μου χαμογελούσες κι ότι σήμερα θυμάμαι
είναι το στήθος σου και,
 τι είναι ο έρωτας κι η μνήμη η παιδική,
 Γορτυνίας σαράντα δύο, το δρόμο που καθόσουν…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 7/10/2016